มารู้จักกับ Sunset Rollercoaster เจ้าของเพลงสุดกรูฟ My Jinji ก่อนมาเจอกัน 24 กุมภานี้
- Writer: Montipa Virojpan and Anchittha Ochukij
- Photographer: Chia-Ho Liao
เราก็ได้บุกหลังเวที The Wall Live House ที่ไทเป เพื่อไปพบปะพูดคุยกับ โกว๋ ฟรอนต์แมนแห่ง Sunset Rollercoaster วงดนตรีจากไต้หวันเจ้าของเพลง My Jinji ที่เป็นที่พูดถึงมากที่สุดในขณะนี้ เกี่ยวกับวงการดนตรีไต้หวัน และเรื่องราวความประทับใจเกี่ยวกับเมืองไทยที่เขาเคยสัมผัส ที่นี่ ที่แรก
แนะนำตัวหน่อย
สวัสดีครับ ผมโกว๋ มือกีตาร์และร้องนำวง Sunset Rollercoaster ครับ พวกเราเป็นวงที่มีสมาชิกหกคน แต่เล่นเครื่องดนตรีมากกว่าหกชิ้น (หัวเราะ) หลัก ๆ มีกีตาร์ อิเล็กทรอนิกแพด เบส แซ็กโซโฟน กลอง ผมไม่รู้ว่าแนวเพลงที่เราเล่นเรียกว่าอะไร แต่ให้จำกัดความก็คงเป็น Pacific rock มั้งครับ (หัวเราะ) อินดี้ป๊อปแหละ พวกเราเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ เลยเขียน chill music ขึ้นมา แล้วเราก็ร้องเพลงเป็นภาษาอังกฤษครับ
ทำไม
เหมือนหลาย ๆ ครั้งเราพยายามจะเล่นตลกแบบในหนังของ Quentin Tarantino ที่ตัวละครชอบพูดอะไรไร้สาระ โดยที่ไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วความหมายของมันคืออะไร ผมก็อยากจะทำเพลงออกมาให้มีความรู้สึกแบบนั้น อย่างเพลงในอัลบั้ม Bossanova ชื่อ Little Monkey Rides on the Little Donkey เป็นเพลงเกี่ยวกับสัตว์สองตัวพูดคุยกันแค่นั้นเลย ส่วนเพลงภาษาจีนยังไม่มีครับ อาจจะมีในอนาคต จะลองเขียนดู
ใครคือศิลปินที่คุณชื่นชอบ
ผมชอบศิลปินบอสซาโนว่าคนนึง เขาชื่อ Antônio Carlos Jobim อัลบั้มที่ผมชอบที่สุดคือ Stone Flower ซึ่งมีอิทธิพลอย่างมากในการเขียนเพลงของผม
อัลบั้ม Bossanova กับ EP Jinji Kikko ต่างกันยังไง
จริง ๆ เราเป็นดูโอ้กันมาก่อนตอนที่เริ่มทำ Sunset Rollercoaster ทีแรกเราเล่นเพลงอิเล็กทรอนิก คล้าย ๆ ดีเจ มีซินธ์ จนมาเริ่มอินกับเพลงยุค 80s พวก Depeche Mode, New Order ไปจนถึงร็อกยุค 60s-70s แบบ The Velvet Underground แล้วก็มีช่วงนึงที่ชอบเร็กเก้ ดั๊บ บลูส์ แจ๊ส โซล เพลงก็จะมีสไตล์ไปทางนั้น อันนั้นคืออัลบั้มแรก คือก่อนหน้านี้เราเคยใช้คอมพิวเตอร์กันเยอะมาก จนมาวันนึงเราคิดว่า เชี่ย ไม่เอาละ อยากเล่นแต่กีตาร์ว่ะ
แล้วทำไมถึงตัดสินใจแบบนั้น
ก็ทำกันเอาสนุกน่ะครับ เหมือนอยากลองอะไรใหม่ ๆ บ้าง ถ้าเราเล่นแต่เพลง 80s ในคอนเสิร์ตสองสามงาน คนดูก็จะคิดว่า เออ เดี๋ยว Sunset Rollercoaster จะเล่นแบบเดิมอีกละ แต่พอเขามาดูเราเล่นอีกรอบก็ตกใจว่ามันเป็นร็อกแอนด์โรล 60s ว่ะ
แต่หลังจากปล่อยอัลบั้มแรกก็หายไปไหนตั้ง 5 ปีก่อนจะกลับมาใน EP Jinji Kikko
เป็นช่วงที่ผมเรียนป.โทครับ แล้วก็สมาชิกในวงคนนึงเป็นหมอ ต้องอยู่ประจำที่โรงพยาบาล ทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาเล่นด้วยกันครับ แต่เราก็ยังมีไปเล่นกับวงอื่น ๆ นะ เป็นเรื่องธรรมดาในไทเปที่คนคนนึงจะมีหลายวง Sunset Rollercoaster เลยเหมือนเป็นโปรเจกต์นึงที่ทำกับเพื่อน ๆ ช่วงที่พักไปเราก็ไปทำวงอื่น เหมือนพยายามหาเวลาเล่นดนตรีกับเพื่อนอยู่ตลอด ผมเองก็มีอีกวงชื่อ Forest แต่วงนั้นจะออกแนวอิเล็กทรอนิก เทคโน ทดลอง ๆ มากกว่า ต่างจากวงนี้โดยสิ้นเชิง
คิดจะเข้าค่ายเพลงบ้างไหม
ในไต้หวันเนี่ย ค่ายเพลงกระแสหลักเขาไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่พวกเรากำลังทำกันอยู่หรอกครับ ค่ายใหญ่ ๆ ส่วนใหญ่เขาทำแต่ Mando-pop กัน (เพลงป๊อปภาษาจีน) ซึ่งมีตลาดใหญ่อยู่ที่ประเทศจีน เดี๋ยวสักวันนึงเขาคงเข้าใจ แต่ผมคงไม่รอให้ถึงวันนั้น ไม่อยากมานั่งเสียเวลาพูดให้เขาเก็ตหรอก
ทำไมที่ไต้หวันมี live house เยอะจัง
ผมเคยไปไทยแล้วเห็นว่ามีพวกบาร์บลูส์ แจ๊ส แล้วมีนักดนตรีมาแจมกันนี่ ใช่ไหม? ที่ไต้หวันเราก็มีที่แบบนั้นนะ แต่ไม่เยอะเท่าที่ไทยด้วย แต่สำหรับ live house เนี่ย สมมติถ้าอยากได้สถานที่จุ 600 คนสำหรับวงอินดี้ร็อกมาเล่น ก็มีแค่ที่ The Wall ที่เดียวนะ ถ้าที่อื่นก็เป็น 1,200 คนละ เขยิบไปอีกนิดก็ 3,000 คน มันจะมีช่องว่างตรงนี้เยอะมาก คือมันก็คล้าย ๆ ที่ไทยแหละ ไม่ต่างกันเท่าไหร่
รู้สึกยังไงที่คนไทยชอบเพลงของคุณมาก ๆ คิดว่ามีโอกาสที่จะไปต่อยอดในต่างประเทศบ้างไหม
ช็อกครับ ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย นี่คุณหลอกผมเล่นปะเนี่ย (หัวเราะ) ขอบคุณมาก ๆ ครับ แต่จริง ๆ เราก็เป็นที่รู้จักในต่างประเทศได้เพราะตอนนี้อินเทอร์เน็ตมันเชื่อมถึงกันหมดแล้ว คงเป็นเหมือนกันในหลาย ๆ ที่ครับ ขึ้นอยู่กับว่าเราจะประชาสัมพันธ์ตัวเองกันยังไง
ผมมอง Sunset Rollercoaster เป็นงานงานนึง เราทัวร์เยอะมาก เล่นสด ทำอัลบั้มใหม่ แม้ว่าการทำแบบนี้อาจจะไม่สามารถยึดเป็นสิ่งที่ใช้ยังชีพได้ แต่ในไต้หวันมันง่ายที่จะปั้นตัวเองมากกว่า เพราะที่นี่เป็นบ้านเกิดของเรา อาหารที่นี่ก็ถูก การไปแฮงเอาต์กับเพื่อนก็ใช้เงินไม่เยอะ ถ้าไปเมืองไทยอาจจะไม่ยากขนาดนั้นมั้งครับ แต่ถ้าเกิดอยากไปโตในญี่ปุ่นหรือเกาหลีใต้ ค่าครองชีพเขาก็สูงนะ
สำหรับวงอื่น ๆ ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะทำได้ไหม คือถ้าเป็นคนที่เกิดและโต หรือเสพแต่กับอะไรจากที่นี่มาตลอดอาจจะไม่สามารถไปที่อื่นได้เพราะด้วยวัตถุดิบทางดนตรีที่ไม่มากพอ หรืออาจจะไม่คิดว่าต้องไปต่อที่เมืองนอก แต่ผมคิดว่าในวงการไต้หวันเองควรจะมีความคิดว่าเราต้องออกไปต่างประเทศบ้างล่ะ เพราะในไต้หวันมันเล็กมาก ถ้าอยากจะทัวร์ในไต้หวันแค่สามวันก็จบแล้วครับ คือถ้าคุณมีศรัทธาในดนตรีจริง ๆ เรามีอินเทอร์เน็ตที่คุณสามารถลงเพลงตัวเอง สมมติคนทั่วโลกผ่านมาฟังแล้วชอบเพลงของคุณ คุณก็ควรจะไปเจอพวกเขา แค่ค่อย ๆ ทำไปทีละขั้น ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้ครับ
รู้อะไรเกี่ยวกับประเทศไทยบ้าง
อาหารครับ ผมชอบชาเย็นนะ ทุกครั้งที่ผมไปนี่ผมกินตลอดเลย (FJZ: แต่ชานมไข่มุกไต้หวันดังไม่ใช่หรอ) มันไม่เหมือนกันนะครับ ชาเย็นไทยอันที่สีออกส้ม ๆ น่ะ มันมันหวานกว่า ผมชอบมาก กับอีกที่นึง ผมจำไม่ได้ว่ามันเรียกว่าอะไร แต่เป็นตลาดเก่า มีทางรถไฟอยู่กลางตลาดเลย เวลารถไฟมาทุกคนจะต้องเขยิบตัวเข้าไปข้างทาง (FJZ: ตลาดร่มหุบ?) ใช่! ที่นั่นล่ะครับ มันมีร้านก๋วยเตี๋ยวเล็ก ๆ ร้านนึง ไม่เผ็ด ไม่ค่อยมีรส แทบจะจืดเป็นน้ำเลย คล้าย ๆ เฝอ แต่ไม่ใช่ แต่นั่นแหละ ผมชอบ
เคยฟังวงไทยไหม
Gym and Swim ครับ เราเคยเล่นด้วยกัน แล้วก็ Phum Viphurit เขาเจ๋งมาก เป็นเพลงชิล ๆ เหมือนกัน
อีกสิบปีข้างหน้า เราจะได้เห็น Sunset Rollercoaster เป็นแบบไหน
ตอนนี้เราก็เป็นเหมือนวงพี่ใหญ่ในวงการ อีกสิบปีเราอาจจะเป็นวงรุ่นพ่อ รุ่นลุงไปแล้วก็ได้ คงเป็นแบบวง Wilco ครับ เป็นวงที่ดูลุงมาก แต่เขาเจ๋งนะ
พูดอะไรกับแฟนเพลงชาวไทยหน่อย
เย็ด (พูดเป็นภาษาไทย) คือคุณเหลิมกับคุณเติร์กวง Gym and Swim เขาสอนคำหยาบผมเยอะมาก แต่ผมดันจำได้แค่คำนี้ มันง่ายไง แค่ Y-E-D เย็ดนั่น เย็ดนี่ เราจะเย็ดอะไรก็ได้ (หัวเราะ) ล้อเล่นครับ ก็… สวัสดีครับ (พูดเป็นภาษาไทย) ถูกไหม (หัวเราะ) ถ้าผมมีโอกาสได้ไปเล่นที่กรุงเทพ ฯ ผมจะลองคัฟเวอร์เพลง F4 ดูนะครับ
