11 ตุลาคม 2558

รู้สึกดีใจที่คอนเสิร์ต Hugo Under City Lights เพิ่มรอบวันที่ 11 อีกวันนึงเนื่องจากในวันแรกบัตร sold out อีกทั้งมีอีเวนท์จัดชนกันเยอะมากอย่างที่บอกไปในรีวิวก่อนหน้า เราจึงได้มางานนี้ในวันที่สองกันค่ะ แต่ความเศร้าก็บังเกิดขึ้นเมื่อโน้ตที่อิฉันจด setlist โดยละเอียดกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย เอาเป็นว่า จะพยายาม recall รายละเอียดในคอนเสิร์ตที่ยาวนานและคุ้มค่า ชนิดที่ว่าเล่นกันแบบเพลงต่อเพลง อลังการทั้งแสง สี เสียง และชุดสีปีกแมลงทับของฮิวโก้ ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็แล้วกันนะ ฮือ

เรามาถึงโรงละครอักษรา คิงเพาเวอร์ ตอนประมาณทุ่มนึงตามเวลาที่เขาแจ้งว่าประตูเปิด ถึงตรงนี้เราก็แอบเหวอนิดนึงกับกลุ่มคนดูที่ต้องขอชมว่า ครบเครื่อง หมายถึง เราสามารถพบเห็นทุกคนแต่งตัวเต็มตามธีมคันทรี กางเกงขาบาน หมวกคาวบอยเหน็บขนนก ไอเราก็เหลือบดูตัวเองที่ก็แต่งตัวตามปกติก็รู้สึกเขิน ๆ เหมือนมาผิดงาน แต่ไม่เป็นไรค่ะ ไม่มีใครสนใจสักหน่อย กรั่ก ๆๆๆ จากรอบแรกที่ได้ยินว่าบัตรเกลี้ยง รอบนี้เองก็ถือว่าคนเยอะใช้ได้เลย อาจจะหมดเกลี้ยงเหมือนกันเพราะตอนสองทุ่มที่การแสดงจะเริ่ม เราเข้าไปในฮอลก็เห็นคนจับจองที่นั่งกันเต็ม

สิ้นเสียงเพลงสรรเสริญพระบารมี แสงไฟหรี่ลงพร้อมเสียงกรี๊ดที่ดังกระหึ่มฮอลเป็นที่รู้กันว่าคอนเสิร์ตกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว ตอนนี้เองที่พี่เล็กพร้อมกับ superband ของเขาออกมาอยู่ประจำที่ทางของตัวเองบนเวที พร้อม ๆ กับดนตรีที่กำลังจะถูกบรรเลงออกมา แค่ช่วงแรกเท่านั้นแหละ เสียงที่ผ่านจากแอมป์นี่มันให้ความรู้สึกของความเป็นมืออาชีพจริง ๆ เนียนกริบแบบ world class แล้วฝีมือของนักดนตรีแต่ละคนก็ไม่ต้องพูดถึง โดยวงยอดฝีมือนี้นำทีมโดย เจ มณฑล จิรา รับหน้าที่เล่นคีย์บอร์ด คนนี้ก็ได้เสียงกรี๊ดไม่น้อยหน้าพี่เล็กเขาแหละค่ะ แล้วมี เบิร์ด Desktop Error มาประจำตำแหน่งกีตาร์ลีด ซึ่งวันนี้ก็โดนแซวเรื่องการแต่งตัวที่ดูเนี้ยบ เพราะปกติเราจะเห็นพี่เบิร์ดในชุดสบาย ๆ มากกว่า แล้วยังมี เอก Zero Hero กับกีตาร์โปร่งของเขา คุณเอ็ด ในตำแหน่งเบส และคุณต๊อบ ที่มักจะไปเจอเขาตีกลองให้ Polycat อยู่บ่อย ๆ ไม่นานนัก แสงไฟหลากสีก็เริ่มคุ้มคลั่ง ขอใช้คำนี้ เพราะทีมงาน DuckUnit ดูจะคืนฟอร์มเอามาก ๆ ด้วยระบบไฟที่สร้างบรรยากาศความเท่และขลังให้กับแต่ละเพลงของพี่เล็กได้อย่างน่าประทับใจ

สำหรับครั้งนี้เพลงที่เขานำมาเล่นครั้งนี้มาจากอัลบั้ม Deep In The Long Grass ทุกเพลงเลยแหละ แต่ก็ไม่ลืมเพลงจากชุดเก่าอย่าง Old Tyme Religion แล้วยังมีงานก่อน ๆ กับงานคัฟเวอร์อีก เยอะมาก ๆ เต็มอิ่มจุใจ ยิ่งไปกว่านั้นยังมีการมาร่วมให้ความสุขกับผู้ชมจากเพื่อน ๆ ของเขามาสร้างสีสันที่หลากหลาย ให้คอนเสิร์ตครั้งนี้ไม่อยู่ใน mood and tone ที่เท่ อินเตอร์ และรุ่นใหญ่จนเกินไป โชว์แรก ๆ เขาได้หยิบเพลงอย่าง Secrets and Lies ตรงนี้จำได้ว่าไฟเท่มาก ๆ แบบค่อย ๆ ฉายลงทีละคน ๆ แล้วพอได้มาฟังดี ๆ แล้วเนี่ย อัลบั้มชุดใหม่ของพี่เล็กไม่ได้มีความคันทรี โฟล์คร็อคจ๋าขนาดนั้น แต่มีการผสมผสานเอาซาวด์อิเล็กทรอนิกส์ ซินธ์ต่าง ๆ มาสร้างมิติที่หลากหลายมากขึ้น เป็นงานเรียบเรียงดนตรีที่ละเอียดแบบหาตัวจับยาก เราฟังแล้วมีความคิดแวบเข้ามาทันทีว่าถ้าคอนจบจะไปซื้อมาเก็บไว้สักแผ่น แล้วยังมี Quiet Fire, Nightshift, All I Think About, Down The River, Feather, A Fire Worth Keeping, The Long Grass, I Need the Truth ช่วงท้ายก็มี Twitch and Tug ให้ได้ดิ้นกันต่อ

ระหว่างนั้นก็มีโชว์จากแขกรับเชิญพิเศษมากหน้าหลายตา คนแรกก็เรียกเสียงจากสาว ๆ ได้ประมาณนึง มือกีตาร์สุดเท่อย่าง เป้ อารักษ์ ขึ้นมาแจมเพลงนึง ก่อนจะนำเข้าสู่เพลงของเขาอย่าง คิดถึง ที่ได้ เจ มณฑล กับพี่เล็กไปช่วยโปรดิวซ์ พอถึงท่อนที่พี่เล็กร้องแฟน ๆ ก็เทเสียงกรี๊ดให้อย่างถล่มทลาย จากนั้นก็เป็นแขกรับเชิญอีกคนที่ผู้ชมต่างรอคอยนั่นคือปาล์มมี ถือเป็นศิลปินคู่ใจที่ต้องมาร้องคู่กับพี่เล็กอยู่บ่อยครั้ง คืนนี้เธอมาพร้อมกับเพลง Hailstorm ที่ทำเอาเราขนลุกเกรียวกับน้ำเสียงที่มีสเน่ห์มาก ๆ ถึงขนาดพี่เล็กบอกว่าคงร้องเพลงนี้คนเดียวไม่ได้แล้ว จากนั้นก็เป็นคัฟเวอร์เพลงจังหวะสนุก ๆ อย่าง Ring Of Fire จาก Johnny Cash และระหว่างที่พี่เล็กไปเปลี่ยนชุดก็ปิดท้ายด้วย Wake Alone ที่ปาล์มมีจับไมค์ร้องเดี่ยว ถ่ายทอดความเหงาจับขั้วหัวใจกันเลยฮะ

กลับมาต่อที่โชว์หลังจากเปลี่ยนชุดเป็นคอสตูมแบบอัลบั้มชุดเก่า และขึ้นมาพร้อมกับสิบล้อในเพลง ความลับในใจ และอีกสองเพลงจนปิดท้ายด้วยเพลง สิบล้อ เรียกความทรงจำกับแฟนเพลงรุ่นแรกได้ดีทีเดียว แล้วจึงกลับมาเป็นคอนเสิร์ตภาคภาษาอังกฤษอีกครั้ง คราวนี้ได้ขนเพลงจากอัลบั้มชุดแรกมาเล่นด้วย ทั้ง 99 Problems, Bread & Butter, Old Tyme Religion, สายลม, Mekong River Delta, และ Rock ’N’ Roll Delight ส่วนในเพลง Disappear นี่ให้ความรู้สึกหม่นเศร้าอย่างบอกไม่ถูกมาก ๆ ก่อนจะกลับมาสู่ช่วงอังกอร์ที่กลับมาด้วยเพลงสำเนียงลูกทุ่งที่พร่ำบ่นถึงความทุกข์ยากของชาวนา นักการเมือง ทุนนิยม และปลายปากกาของนักเขียนเป็นการส่งท้าย

สรุปในค่ำคืนนี้เป็นคอนเสิร์ตที่ครบรสจริง ๆ ขออภัยที่อาจจะไม่ได้เรียงเพลงตามคิวที่เล่นในคืนนั้น แต่โดยรวมก็จำได้ลาง ๆ ประมาณนี้แหละโนะ อีกอย่างคือ จะดีกว่านี้ถ้าสามารถเปลี่ยนโซนคอนเสิร์ตให้เป็นโซนยืนทั้งหมด คนน่าจะโยก ๆ เต้น ๆ กันได้มากกว่านี้ และขอชื่นชมทีมระบบเสียงที่เนี้ยบมาก ๆ และระบบแสงสีที่อลังการงานสร้าง เท่มากจริง ๆ สำหรับผลงานของฮิวโก้นั้นเราคงบอกได้คำเดียวว่าควรค่าแก่การมารับชมแบบสด ๆ คุณจะได้รับฟังเสียงจากภายในของเขา จิตวิญญาณศิลปินคันทรีร็อคซึ่งเต็มที่กับผลงานทุกชิ้นที่ถ่ายทอดออกมาให้ผู้ชมได้รับชมรับฟังแบบที่เราเองก็รู้สึกได้ ไม่ผิดหวังเลยจริง ๆ