คุยกับ Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

Interview

คุยกับ Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น ‘ความทรงจำถาวร’

ชวนมาฟังเรื่องราวจากการเดินทางของเด็กหนุ่ม 4 คนในนาม Mattnimare ที่เดินทางมาด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียน จนมาเป็นคอนเสิร์ตสุดท้ายที่กำลังจะมาถึง พวกเขาผ่านการเดินทางสนุก ๆ ด้วยกันมามากมาย แต่มันกำลังจะกลายเป็นความทรงจำถาวรในวันที่ 22 กุมภาพันธ์นี้

เตรียมงานคอนเสิร์ตกันไปกี่ % แล้ว

แอป: จะบอกเป็นเปอร์เซ็นต์ยังไงดี คือของเรา เราทำงานผ่านคอมซะเยอะ ตอนนี้งานมันกำลังกระจาย ไปอยู่หลาย คน คือโครงโดยรวมของคอนเสิร์ต พวกเซ็ตลิสต์ โชว์อะไรทั้งหมดก็ถือว่าวางไว้ครบละ แต่ตอนนี้แต่ละส่วนกำลังจัดการให้เรียบร้อยอยู่ อะไรก็ตามแต่ที่มันไม่ใช่เพลงปกติ

ซุง: พูดง่าย ว่าโชว์เราตอนนี้ เสร็จแล้วเว้ย เหลือทำให้ออกมา (หัวเราะ)

บาบูน: รอประกอบร่างอย่างเดียว

อยากให้แฟน เก็บอะไรเกี่ยวกับ Mattnimare ไว้เป็นความทรงจำถาวร

ว่าน: ท้ายที่สุดแล้วสำหรับผมก็เป็นความรู้สึกของวันสุดท้ายนี่แหละครับ สิ่งที่ทำกันมาทั้งหมด ก็เหมือนจะได้พูดคุยกับเค้าเป็นครั้งสุดท้าย ยังเป็นศิลปิน Mattnimare อยู่ หลังจากนั้นก็

ซุง: หลังจากนั้นก็ยังอยู่ ยังไม่ตาย (หัวเราะ)

ว่าน: ยังไม่ตายแต่มันก็จะถอดเสื้อ ถอดความเป็น Mattnimare ออกไป อะไรที่สร้างกันมานาน แค่อยากให้เก็บโมเมนต์นั้น

บาบูน: เหมือนกันครับ

แอป: ถ้าถามโดยรวมที่ไม่นับคอนเสิร์ตนี้ ผมเชื่อว่าแต่ละคนที่เป็นแฟนคลับคงจะมีอะไรของตัวเอง ที่ชอบวงเราอยู่แล้วอะ ก็เป็นอันนั้นแหละ แต่ส่วนสำหรับคอนเสิร์ต ผมว่าบรรยากาศโดยรวมน่าจะเป็นอะไรที่น่าจดจำดีนะ

ซุง: ของผมน่าจะเป็นเพลงทุกเพลงเลยครับ เพราะว่าพอย้อนคิดถึงตอนที่ทำเพลงไล่มาหมดเลย แล้วลองสมมติว่า ย้อนเวลากลับไปทำทุกอย่างใหม่หมด เราก็ทำไม่ได้เท่านั้นแล้วอะ คือเรารู้สึกว่า เราทำเกินขีดจำกัดตัวเองมาตลอด ดังนั้นสิ่งที่แฟน จะเก็บเกี่ยวไว้ได้ดีที่สุดก็คือเพลงแหละ เพราะเราคือวงดนตรี มันก็คือเพลงที่เราสร้างขึ้นมา ส่วนเรื่องอื่นอันนั้นแล้วแต่ทุกคนเลยครับ ว่าอยากจำอะไรเป็นพิเศษ

ทำไมถึงเลือก พัด ชนุดม มาเป็น guest แล้วจะมีเกสต์อีกมั้ย

ว่าน: ผมมีโอกาสได้ไปดูพัดชาครั้งแรกที่งานเห็ดสดครับ ที่เราเล่นด้วยกัน

แอป: ตอนนั้น Chanudom เพิ่งเริ่มได้ไม่นานเอง

ว่าน: คือผมประทับใจการแสดงของพวกเขา มันกินขาดโคตร หลังจากนั้นก็ได้มาสนิทกัน เคยคุยกันมันว่า Mattnimare เป็นวงผู้ชาย ส่วนพัดชาก็เป็นวงที่ผู้หญิง เคยคิดว่าถ้าเราได้ออกเพลงด้วยกันหรือมีงานด้วยกัน มันจะเป็นยังไงวะ บาลานซ์ตรงนี้ มันน่าจะสนุกดี ก็เลยเป็นเหตุผลที่เลือก

แอป: จริง ก็สนิทกับแกด้วยแหละ ถือว่าสนิทกันระดับนึง

ว่าน: แล้วอย่างโชว์ของเราพอมีพัดชานี่มันเป็นสีอีกแบบนึงเลยนะ เหมือนมาตัดเลี่ยนด้วย พวกผมก็น่าจะมันด้วย

มีเกสต์อีกไหม

ว่าน: ไม่น่าจะมีแล้ว ตอนนี้นะครับ

บาบูน: ตอนนี้เหมือนเป็นปม นึงที่เราเคยคุยกันเมื่อสองสามปีก่อนที่เพลย์ยาร์ดอะ อยากทำคอนเสิร์ตด้วยกัน เล่นกับ Chanudom แล้วมันทำไม่ได้ด้วยฝั่งเรา แล้วฝั่งเค้าก็คือไม่มีชนุดมแล้ว เราก็รู้สึกว่า คนก็อยากเห็นอะไรแบบนี้ครั้งสุดท้าย นี่ก็น่าจะเป็นสิ่งที่คนอยากดู แก้ปมเราด้วยแหละ (หัวเราะ) เพราะอยากทำมานานมาก

ซุง: คอนเสิร์ตนี้พอตั้งต้นว่าจะทำปุ๊บ ก็มีไอเดียเยอะมากเลยอะ ว่าเราเคยอยากทำอะไรบ้างวะ อะไรที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมดในหัว เพราะถ้านี่คือคอนเสิร์ตใหญ่ครั้งนึง ที่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายอะ มันอาจจะไม่เกิดการย้อนคิดอะไรพวกนี้เท่าไหร่ แบบ อะไรที่เราเคยอยากทำแล้วไม่ได้ทำ แต่พอเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าไม่ทำสิ่งเหล่านี้ตอนนี้ ก็จะไม่ได้ทำแล้ว ในกรณีของชนุดมกับ Mattnimare ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ มันจะเป็นตอนไหนวะ ก็ไม่มีแล้ว

คุยกับว่าน ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

งานนี้พี่ว่านจะลืมเนื้อมั้ย

ว่าน: เอ่อถ้าถามว่าอยากลืมเนื้อมั้ยผมไม่อยากแน่นอนอะ (หัวเราะ)

บาบูน: เดี๋ยวทำแบบพวกคอนเสิร์ตแกรมมี่ ทีวีวางเลย แล้วเคาะคาราโอเกะตามเลย พี่ว่านก็ดูไป

ว่าน: อย่างมากเดี๋ยวผมก็ติดกระดาษ A3

ซุง: พี่ว่านบอก ตอนแรกไม่คิดว่าจะลืมหรอก

ว่าน: แต่ตอนโดนท้วงบ่อย เนี่ย กูจะลืมละ (หัวเราะ)

ซุง: กลับบ้านไป แม่ง ไอ้เหี้ย กูลืมปะวะ (หัวเราะ)

ว่าน: คือเคยแบบ blackout อะครับ ที่แบบ มันจำได้อยู่แล้ว แต่อยู่ดี มันก็หายไปเลย เสร็จปุ๊บก็ต้องดำน้ำ

ซุง: แล้วยิ่งระวังลืม แม่งยิ่งลืมอะอีตรงนั้นเลยอะ

ว่าน: มีอยู่งานนึงที่ถอยออกจากไมค์แล้วพยายามมองปากคนดู ที่ร้องเป็นอะ แล้วแบบ อุ๊ย ใช่ (หัวเราะ)

ซุง: คนดูร้องถูก?

ว่าน: ใช่ คือคนดูแม่งร้องถูกไง (หัวเราะ)

บาบูน: แสดงว่าเดี๋ยวนี้เวลาเล่นแล้วไม่ได้ร้องคือลืมเนื้อ แล้วถอยออก ใช่มั้ย

ว่าน: ใช่ ถอย อันนั้นคือลืมเนื้อ

ซุง: ไอ้เราก็คิดว่าอยากจะเสพเสียงของคนดู

ว่าน: ก็มีบ้างที่ปล่อยเค้าร้อง มันควบคุมไม่ได้จริง (หัวเราะ)

ซุง: ก็ใครที่ไปดูคอนเสิร์ตแล้วอยู่ข้างหน้าก็ฝึกร้องไว้นะ พยายามตะโกนชัด

บาบูน: ช่วยแม่นเนื้อให้หน่อย

ว่าน: ป้ายฟงป้ายไฟไม่ต้องเอามา เอาเนื้อเพลงมา เรียงกันเลย

แอป: ถือไอแพดก็ได้ อันนึงก็ได้ เอาซะหน่อย

เพลงที่ปล่อยไปแล้วแต่ไม่ได้อยู่อัลบั้ม หรือเพลงที่ยังไม่ได้ปล่อย จะมีทำอัลบั้มออกมาไหม

แอป: ถ้าออกมาน่าจะไม่มีแล้ว ใครที่เคยได้ยินก็โชคดีไปนะครับ

ซุง: ส่วนในคอนเสิร์ตก็น่าจะไม่มีนะครับ แต่ก็ไม่แน่นะ อาจจะมีก็ได้น้าา

ว่าน: อุบไว้ก่อน

ซุง: เอ๊ะมีดีกว่ามั้ย หรือไม่มีดีกว่าน้า

แอป: โห โคตรไม่เนียนเลย (หัวเราะ) ไม่เนียนเหี้ย

คุยกับ แอป ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

วงเคยมาเล่นงานฟังใจหลายงาน (ฟังใจฟังจันทร์ เห็ดสด 4 ฟังใจแล็บ เห็ดผี) จำงานไหนได้มั้ย แล้วประทับใจงานไหนเป็นพิเศษ

บาบูน: โอ้โห เห็ดสด 4 ปลั๊กดับ! จำได้เลย ดอกแรกอินโทร interlude อย่างเท่! ไฟกำลังดี ปลั๊กดับ ฟึ่บ ดับทั้งเวที

ว่าน: แล้วเราทำไงอะ

บาบูน: ก็เริ่มใหม่ดิครับ (หัวเราะ)

ว่าน: แต่เรายังไม่ได้เดินขึ้นไปบนเวทีใช่มั้ย

บาบูน: โห นั่งแล้ว จำได้แม่นเลยครับ

ซุง: กำลังจะเดินขึ้นไปบนเวทีแล้ว

ว่าน: แต่เห็ดสดผมประทับใจอยู่แล้วครับ คนเยอะมากเลย แต่ละวงดี ทั้งนั้น แล้วได้เป็นส่วนหนึ่งในงานที่มันดูยิ่งใหญ่ครับ

แอป: เพราะเรามองว่าเห็ดสดดูเป็นงานใหญ่มาก อันนึงของฟังใจ

ว่าน: พวกผมอยากเล่นมากอยู่แล้วหลังจากดูเห็ดสดก่อนหน้านั้น พอมาได้เล่นก็เแฮปปี้นะ

แอป: แต่ก็แฮปปี้ทุกงานนะ ของฟังใจ

บาบูน: ฟังใจฟังจันทร์ก็ฟีลดีมาก ที่จัด Rockademy

ซุง: ครั้งแรกจริง ที่เราเล่นของฟังใจคือเห็ดผีปะ

บาบูน: ตอนฮาโลวีน ผมอยู่เกาหลีอะ

ว่าน: (ลากเสียง) เห็ดผี~~~ ถ้าไม่ได้พูดนี่ลืมเลยนะเห็ดผี

ซุง: แล้วเหมือนตอนนั้นฟังใจก็เพิ่งเริ่มเหมือนกันใช่ปะ ตอนนั้นยังงง ๆ อยู่เลย ทำไมต้องเห็ดวะ (หัวเราะ) ทำไมต้องเห็ดวะ แล้วเห็ดยาวเลยอะ ถึงทุกวันนี้ก็ยังเห็ดอยู่

แอป: โหนี่อยู่กันมาตั้งแต่เกิดเลยนะเนี่ย

คอนเสิร์ตที่เละเทะที่สุดที่เคยเล่น

ว่าน: ถ้ามันเละเทะขนาดนั้นแปลว่าผมจำไม่ได้แน่นอน (หัวเราะ)

บาบูน: ถ้าเละเทะแบบไม่ใช่วง แต่เป็นงาน ผมรู้สึกว่าติดใจงานงานหนึ่ง ที่ฝนตกแล้วเลต 7 ชั่วโมง

ซุง: ที่พี่ว่านหลับอยู่ข้างเวทีอะ (หัวเราะ)

บาบูน: ต้องขึ้นเล่นตามเวลาประมาณ 4 ทุ่มอะไรงี้ แล้วเลต 6-7 ชั่วโมง เล่นอีกทีตีสามตีสี่

ซุง: อันนั้นคือเละ สถานที่เละ

แอป: แล้วพอมันเลต เราก็เลยกินกัน (หัวเราะ)

ว่าน: กูจำได้เลยที่ Getsunova เล่นก่อน แล้วกูก็วิ่งรอบเตนท์เลย แล้วเค้าก็ยืนอยู่ (หัวเราะ)

บาบูน: ฝนตกยาวเลย มันเลื่อนตั้งแต่เย็น เพราะเรานั่งอยู่ยาว

แอป: ที่ Getsunova นั่งอยู่ข้างหลังแล้วเราก็ร้องเพลงเค้าอะ (หัวเราะ)

บาบูน: เละมากจริง

ว่าน: คือก็สะดุด แล้วทุกอย่างเละมากจริง เมา

แอป: ที่ตอนเค้าให้สแตนด์บายหลังเวทีตอนจะขึ้น แล้วพี่หายไป ไปนั่งหลับอยู่ (หัวเราะ)

ซุง: ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ครบแล้วอะ (หัวเราะ) แล้วไม่รู้ปีเดียวกันหรือเปล่าที่ผมกินคุกกี้ไปอะ

บาบูน: อีกปีนึง

แอป: อ๋อ เออ ที่มึงขึ้นเวทีไปแล้วมึงนึกว่ายังไม่ได้เล่นอะ (หัวเราะ)

ซุง: แล้วคือเล่นจบแล้วอะ (หัวเราะ) แบบ ไอ้เหี้ยนี่ทุกอย่างมันจบไปแล้วเหรอวะ

ว่าน: ยังอินอยู่

แล้วถ้างานที่เล่นเละเทะด้วยตัวเองล่ะ

ซุง: เยอะ

แอป: ของกูนี่รอบล่าสุดเลย งานเต้ย (หัวเราะ)

บาบูน: ผมอยากจะบอกว่าผมเนี่ย เพอร์เฟกต์มากเลย ผมต้องคุมครับผม เพราะพวกนี้แม่งเละเทะหมดเลย (หัวเราะ)

แอป: เรียงมาเป็นบาบูน เละน้อยสุด ซุง แล้วก็ผมกับพี่ว่านที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อยเท่าไหร่ (หัวเราะ)

ซุง: แต่เอาจริง นี่เป็นเละเทะที่ดีนะ พอเรามีโชว์ที่เราใช้เล่นบ่อย แล้วอะ เราจะรู้สึกไม่เครียดอะ เออแล้วมันทำให้เกิดความชิลล์ มันเป็นตัวตนที่แท้จริงมากขึ้น ไม่ได้เละจนเซ็ง

คุยกับ บาบูน ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

ถ้าว่านเลือกได้อีกรอบ จะเรียนป.ตรีอีกใบเพื่อมาเจอเพื่อน Mattnimare มั้ย

ว่าน: เจอครับ! แน่นอนครับ คือผมเป็นคนที่คิดเสมอว่าถ้าวันนึงตายไปแล้วจะเสียใจกับสิ่งที่ทำไปไหม ถึงวันนี้ยังตอบตัวเองว่าไม่เสียใจ ตอนนี้ชอบและรักการเดินทางที่เจอมา

แอป: หล่อสัสอะ!

ว่าน: อ้าวแล้วพวกมึงจะไม่ตอบเลยเหรอ

แอป: ก็เค้าถามพี่! (หัวเราะ)

ซุง: ตอบคนเดียวแล้วมันเขินเหรอ (หัวเราะ)

ว่าน: เออ มันเขินอะ (หัวเราะ) แล้วเสือกมาแซวกูอีก

เห็นบอกว่าแอปมีหลายชื่อเล่น สรุปมีกี่ชื่อบ้าง

แอป: ไม่บอก

ว่าน: ไอ้สัส มึง เร็ว เลย

บาบูน: เอาแบบชื่อทางการก่อนเลย พ่อแม่ตั้งให้

แอป: ไม่ค่อยอยากจะบอกชื่อเล่นจริง เท่าไหร่เลยอะ

ว่าน: ทำไมอะ

แอป: ไม่รู้เหมือนกัน

ทั้งวง: อ่าว (หัวเราะ)

แอป: บอกก็ได้ แต่อยากให้แค่คนสนิทกันจริง รู้ไง เพราะดูทุกคนรู้จักว่าชื่อแอปแต่จริง ไม่ได้ชื่อแอปนะเว้ย เหมือนไอ้บูนอะ ไอ้บูนก็ไม่ได้ชื่อบาบูน

ซุง: ชื่อเพชร

ว่าน: เออว่ะ ก็ลืมไปเลย

บาบูน: เออ อยากลองแกล้งมันดูอะ ไอ้เหี้ยแม่งชื่อเยอะเหลือเกิน

แอป: อะ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง มีชื่อเล่นจริง เอพี จริง พูดอยากเหมือนกันเพราะมันจะโยงกันหมด ซึ่งความหมายจริง ตอนนี้ก็ยังคลุมเครืออยู่ คือแม่คือตัว A แล้วตัวแรกของชื่อพ่อคือ P แต่พอไปถามแม่ว่าทำไมชื่อ เอพี แม่บอกเป็นชื่อแม่กับชื่อพี่

ซุง: ที่มาไม่เหมือนกัน แล้วถามพ่อมั้ย

แอป: ไม่ได้ถาม (หัวเราะ) แล้วก็มี ชื่อโก้ โก้นี่คือยายเรียก

ว่าน: ต่อไปนี้กูจะเรียกมึงไอ้โก้

แอป: ได้! บางทีไอ้เติ้ล (S.O.L.E.) ก็เรียกโก้

ซุง: แล้วทำไมยายเรียกโก้อะ

แอป: ไม่รู้เหมือนกัน อันนี้ยังเป็นปริศนา สงสัยยายทะเลาะกับแม่ตอนยังไม่เกิด อยากให้ชื่อโก้ คือที่บ้านมีบ้านสามหลังเป็นครอบครัวใหญ่ บ้านยายหลังนึง บ้านน้าหลังนึง บ้านเราหลังนึง บ้านเราอะ เรียกเอพี แต่บ้านยายกับบ้านน้าอะ เรียกว่าโก้ แล้วก็มีการเอาสองชื่ออะ มารวมกัน เป็นเอพีโก้ ก็มีคนเรียกว่าเอพีโก้ อันนั้นเป็นบ้านลุงที่อยู่คนละที่เรียกเอพีโก้

ซุง: ทำไมเค้าไม่สามัคคีกันวะ

ว่าน: มึงเริ่มเหมือนยี่ห้อน้ำผลไม้เข้าไปทุกที (หัวเราะ)

แอป: แล้วก็มีแอปใช่มั้ย ที่เพื่อน เรียกกัน สรุปสุดท้ายชีวิตเอามาใช้ชื่อนี่ แต่สาเหตุที่เอามาใช้เพราะว่าตอนเด็ก อะ ใครถามว่าชื่ออะไร พอบอกว่าชื่อเอพีทุกคนก็งงอะ แบบอะไรนะ ขออีกที มันเลยไม่ค่อยอยากจะตอบ ตอนเด็ก เลยบอกว่าชื่อพี ช่วงเด็ก อะ ถึงประมาณป. ห้า . หกอะ คือมันง่ายดี แล้วมันเหมือนคนพูดแล้วเข้าใจอะ มันไม่เหมือนเอพีอะ

ซุง: ตอนนี้กี่ชื่อแล้วเนี่ย (FJZ: ห้าชื่อแล้ว) อะอีกสองชื่อเว้ย ไป

แอป: แล้วก็มีตอนมัธยมมาเปลี่ยนเป็นชื่อแอปด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่รู้ลืมไปแล้ว เปลี่ยนชื่อตัวเองอีกที แล้วก็มี เปิ้ล พอชื่อแอป เพื่อนเลยเรียกเปิ้ลด้วย แล้วก็มีอันที่ weird ที่สุดคือ แพคโก้ (หัวเราะ) คือมันคือการตีลังกาของ เอพีโก้ อีกทีนึง แล้วมันกลายมาเป็นแพคโก้ได้ยังไงก็ไม่รู้ด้วยอะ คือแม่บ้านผมเรียกผมว่าแพคโก้

ว่าน: เหรอ แม่บ้านเป็นคนเริ่มเหรอ

แอป: ไม่รู้ใครเริ่ม (หัวเราะ) ในบ้านตัวเอง มีเอพี มีแพคโก้ มีโก้ มีเอพีโก้ ในบ้านยังมี 4 ชื่อเลยอะ (หัวเราะ)

ว่าน: แต่ไม่มีแอป

แอป: ไม่มี อันนั้นมีแต่เพื่อนเรียก

บาบูน: คำตอบเรื่องชื่อนี่ยาวกว่าทั้งหมดที่เราตอบกันมาอีกนะ (หัวเราะ)

Fungjaizinen คุยกับ ซุง Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

มีวีรกรรมอะไรป่วน สมัยเป็นเด็กศาลายาที่อยากเผาเพื่อนมั้ย

แอป: ศาลายาผมทำเหี้ยอะไรบ้างวะ

ว่าน: อ๋อก็จะมีซุงครับ (หัวเราะ)

ซุง: ถ้าพี่เริ่มพี่โดนเหมือนกันนะ!

บาบูน: สงครามมันเจ็บสองฝ่ายนะ (หัวเราะ)

ว่าน: กูไม่ได้เลวที่ศาลายา เค้าถามที่ศาลายา

ซุง: บอกเลยคำถามนี้ อย่าเริ่มเลย (หัวเราะ)

แอป: ไม่มี ผมเด็กดี

ว่าน: ดีเหี้ยอะไรล่ะ (หัวเราะ) เอ้ยแต่แอปก็เด็กดีนะ อย่างมากก็เมาเหล้า ของไอ้ซุงก็อยู่ห้อง แล้วก็มีคนมาหา แล้วก็กินเหล้า มีคนมาทำเพลงเยอะ (หัวเราะ)

ซุง: เนี่ยเดี๋ยวเค้าคิดว่าผมดูแย่เลยเนี่ย (หัวเราะ) มึงเป็นคนยังไงวะ

แอป: ขยันไง ทำเพลงทุกวัน

ว่าน: แซว แต่ส่วนใหญ่พวกนี้ก็ปาร์ตี้อะ แต่ก็เข้าเรียนนะ เรียนดีด้วย

บาบูน: แต่ก็เรียนมาเกือบหกปี (หัวเราะ)

ว่าน: อ๋อพวกมึงติดวิชาภาษาอังกฤษใช่มั้ย

ซุง: ถ้าวีรกรรมที่เล่าได้ก็เป็นช่วงที่เราเรียนแล้วเรายังเสือกกระแดะอยากไปเล่นร้านอะ คือมึงไม่เจียมเลยว่ามึงต้องตื่นเช้าอะ แต่ว่ามีคนรอดนะ มีพี่ว่านกับแอปที่เหมือนไม่กระทบการเรียนมาก ของผมอะกระทบ คาบแปดโมงนี่ก็คือเละ

ว่าน: แต่ผมเข้าไปแบบ (ทำท่าง่วง)

ซุง: แต่พี่ยังเอาตัวเองไปไง ผมนี่ไม่ไปเลยอะ (หัวเราะ)

ว่าน: ตอนนั้นพวกผมเสี้ยนอะ คืออยากจะเล่นบ่อย ไม่พอแล้วอยากเล่นเพลงที่ตัวเองอยากเล่นอะ คือตอนนั้นมันมีไม่กี่ร้านที่ยอมให้เล่นพวกกบริต แล้วก็มี Wink รัชโยธิน แล้วก็มี Parking Toys เกษตรนวมินทร์

บาบูน: ค่าตัวไม่พอค่าน้ำมันอะ

ว่าน: ใจล้วน เลยครับ แล้วไปจากศาลายา

แอป: ได้คนละเท่าไหร่วะ 400 ปะ เออ 300 อะ (หัวเราะ)

ว่าน: Wink คือ 300 คือเหี้ยที่สุดละ (หัวเราะ) ขอโทษนะครับพี่ต้นพี่โอครับ แต่ตอนนั้นมันเหี้ยจริง นะครับพี่

ซุง: เติมน้ำมันก็หมดละ

ว่าน: แล้วก็จากศาลายาไปเกษตร นวมินทร์ ขับเกือบชั่วโมง ไปเสร็จก็ไปแดก

แอป: แล้วก็ตังค์หมด

ว่าน: ตังค์ที่ได้มาก็หมด แล้วก็ขับกลับ แต่ก็ผลัดกันขับ

แอป: ผมจำได้ละ ที่มีวันนึงเล่นร้านแล้วผมกลับรถพี่อะ แล้วพี่กำลังขับอยู่แล้วผมเปิดประตูอ้วกอะ (หัวเราะ) รถยังวิ่งอยู่แล้วผมเปิดประตูออกไป

ซุง: นั่งกันอยู่ 4 คนเล้ย อยู่ในรถ แล้วอยู่ดี มันก็ พี่ แล้วก็เปิดประตูเลย ไม่มีแบบ พี่ จอดก่อนด้วยนะ

ว่าน: เหี้ยไรเนี่ย (หัวเราะ)

แอป: เด็ก หัดกินเหล้าไง (หัวเราะ)

ว่าน: เออช่วงหัดกินเหล้า

แอป: โห อ้วกโคตรบ่อย อ้วกทุกอาทิตย์เลยอะ หน้าร้านก็อ้วก (หัวเราะ)

ว่าน: โคตรเปลือง (หัวเราะ) แต่บาบูนก็จะไม่เคยเมาให้เห็น

บาบูน: ผมเอาเงินไปซื้ออุปกรณ์ เครื่องดนตรีครับผม (หัวเราะ) ผมคือคนที่รวยที่สุดครับผม

แอป: บาบูนเป็นคนเก็บตังค์ได้คนเดียว

ซุง: แล้วแม่งก็เอาเงินไปซื้ออุปกรณ์ดนตรีใช่ปะ แล้วเราก็จะมาย้อนคิดว่า ไอ้เหี้ย มึงเก็บได้ไงวะ (หัวเราะ) คิดดูวันละ 300 500 ใช่ปะ แต่สิ่งที่มันซื้อมามันเป็นหมื่นอะ (หัวเราะ)

แอป: คนอื่นมีซื้อข้าวกับซื้อเหล้า แล้วก็ซื้อบุหรี่ (หัวเราะ)

เล่นร้านถึงกี่โมง

ว่าน: เล่นร้านถึงเที่ยงคืน

บาบูน: ตีหนึ่งตีสองยังกินเหล้าอยู่เลย

แอป: นั่งต่อ

ซุง: นอนจริง น่าจะมีตีสาม ตีสี่ ทำไปทำไมวะ (หัวเราะ)

ว่าน: แวะกินข้าวอีก กว่าจะได้นอนก็ตีห้า ตื่นมาแปดโมง

บาบูน: แต่มันก็ดีนะ คือมันได้รับโอกาสหลาย อย่า ได้เจอคนมากหน้าหลายตา

ว่าน: พูดถูก พวกคอนเน็คชั่นด้วย ได้เจอพี่ที่สอนเราด้วย อย่างพี่โอพี่ต้นก็สอนวงนี้ วงนี้ก็ค่อย พัฒนาผ่านพี่ รุ่นใหญ่

ซุง: ตอนนั้นมีพี่กอล์ฟ Y Not 7 ด้วย เจอวัฒน์ Parking Toys ด้วย

บาบูน: สนุก ยุคนั้นครับ

คุยกับว่าน Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

ตอนไหนที่รู้สึกว่าวงเราดังละ

บาบูน: ไม่รู้สึก

ว่าน: ยังไม่เคยรู้สึกว่าดังเลย ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดว่าดังนะ แต่สิ่งที่ต่างกันจริง น่าจะเป็นตอนที่ออกเพลงความรักครับ อันนั้นชัดที่สุด แล้วก็ทำให้เป็นที่รู้จักมากขึ้นในกลุ่มคนหมู่มาก

เจอคนนอกซีนมาทักไหม

ว่าน: สำหรับผมแปลกสุดคือขึ้นรถไฟฟ้าแล้วมีคนมาขอถ่ายรูป อันนั้นก็แปลก

แอป: คนแปลก ไม่มีส่วนใหญ่มีแต่ที่แปลก ผมก็มีที่แปลก ไปเที่ยวชายแดนแล้วมีคนวิ่งมาทัก แล้วไปฟูจิร็อกก็มีคนไทยมาทัก

ซุง: ของผมก็มีแต่ผมเป็นโรคชอบแกล้งมึนอะ แบบ พี่ใช่ไม่ใช่ครับ! ไม่รู้เป็นโรคไร ชอบกวนตีนเค้า คือถ้าเกิดมาทักมันจะมีสถานการณ์แปลกตรงที่ เอ๊ะ มึงรู้จักกูป่าววะ มันจะงงเว้ย ไม่รู้จะตอบว่าไร แต่ถ้าเป็นแบบ พี่ซุงพี่ ขอถ่ายรูปหน่อย ชัดเจนไง ก็จะไม่เกิดการงง บางทีเข้ามาแบบ พี่จำผมได้ป่าว ก็จะ เอ่อ ไอ้เหี้ยจำได้ แต่แบบ ไอ้สัสเอ้ย มึงจะถามทำไมวะ

ว่าน: ส่วนบาบูนก็อยู่กับ Lomosonic ไปคอนเสิร์ตอยู่แล้ว

ซุง: ของผมแปลก แม่งคือหลัง ละ เวลาไปเล่นต่างจังหวัดอะไรแบบนี้ แม่งจะอยู่ยาก บางทีแม่งโดนกระชากแขน คือเค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่แม่งเหมือนตอนนั้นเราจะรู้สึกว่า เชี่ย ทำทำไมวะ

สาเหตุที่แยกย้ายกัน

ว่าน: เป็นระเบิดเวลาครับ ถึงเวลาแล้วครับ แต่จากกันด้วยดีครับ

ตอนที่ประกาศแยกย้ายรู้สึกยังไง

ว่าน: ตอนออกมาก็ยังไม่ได้เคลียร์กัน แล้วเหมือนมันก็อั้น เป็นลูกที่สอง แต่หลังจากตอนนั้นแล้วเวลาค่อย ผ่านไป ก็ค่อย เคลียร์กัน คือเราแค่ไม่ได้คุยกัน ขาดการสื่อสารกัน จบแบบมึน คือเวลาเรามีคำว่า Mattnimare ครอบ ก็ทำให้เราปฏิบัติกันแบบนี้ แต่พอเราดึงกรอบที่ครอบออก ก็เป็นเพื่อนพี่น้องกันปกติ ไปเที่ยวกันได้ปกติ ตอนนี้ก็เบาลง ผมก็โล่ง ทุกคนน่าจะโล่ง

แอป: คือผมชิลล์อยู่แล้วอะ คือผมเข้าใจเหมือนพี่ว่านนะ คำว่า timebomb มันก็เป็นแบบนั้นแหละ คือผมไม่ค่อยอะไรอยู่แล้ว พอเข้าใจได้ก็ไม่เป็นไร

ว่าน: แล้วที่ตลกโคตร คือเพลง ความรัก ทำให้ดังรอบนึง แล้วผมก็รู้ว่า สเตตัสวันนั้น ทำให้ดังไปอีกรอบนึง เพราะคนแชร์ชิบหาย นี่ก็คิดในใจ ทำไมตอนกูยังไม่ประกาศ ตอนอยู่กันดี ทำไมมึงไม่แชร์เยอะขนาดนี้

บาบูน: เพิ่งรู้ว่าแฟนคลับเยอะ

ว่าน: คนชอบเสพดราม่าแหละ พอมีดราม่าอะไรปุ๊บมันอยากรู้ อยากรู้อยากเห็น ก็กลายเป็นเหมือน วงนี้เป็นวงที่ต้องดูซักครั้งหนึ่งก่อนตาย พอมันจะตายแล้วก็ต้องรีบมาดู

ซุง: ตอนที่พี่ว่านโพสต์คือผมโพสต์ก่อน ผมรู้สึกโล่ง เพราะว่าจริง แล้ว วันที่ทุกคนรู้ มันหลังจากที่คุยกันไปนานมากแล้ว คือผมเป็นคนขอออกจากวงนะ แปลว่าก่อนหน้านั้น 3-4 เดือน ผมไปเจอใคร มันก็ต้องถามผมอยู่แล้ว เหมือนสถานการณ์แกติ วงเป็นไงบ้าง เพลงใหม่เป็นไงบ้าง มีของอะไรอยู่บ้าง เพราะเผมจะเป็นคนขึ้นเพลง เวลาไปเจอพี่น้องที่ทำเพลงด้วยกัน ก็จะอัพเดตกันอยู่แล้ว เอาเดโม่ให้ฟังกัน ซึ่งคนเหล่านั้นไม่รู้ ไม่มีใครรู้ แล้วพอผมโดนถาม ผมก็ต้องโกหก โอเคอยู่ อะไรงี้

ว่าน: เออกูก็เหมือนกัน

ซุง: นั่นเป็นเหตุผลที่ผมโพสต์ เพราะผมรู้สึกว่า วันที่เราตกลงกัน คือวันที่เราไม่ได้จะแก้ปัญหาอะไรแล้ว ผมจะรู้สึกต่างกับพี่ว่านตรงที่ สำหรับผมมันเคลียร์แล้ว ผมเคลียร์ตัวเองแล้ว แต่ก็รู้สึกว่า แล้วทำไมสถานการณ์มันยังไม่เคลียร์วะ แล้วก็อึดอัดด้วย คือผมไม่ชอบโกหกคนอะ ไม่ชอบทำเหมือนทุกอย่างยังดีอยู่อะ

บาบูน: ถ้าเกิดตอนประกาศอะ มันรู้สึกว่ามันทำใจไว้แล้ว แต่ถ้าก่อนหน้ามันเจอคนเยอะอะ ฟีลคล้าย กันอะ อารมณ์แบบ เราคุยกันวันที่ 25 เมษามั้ง แล้ว 26 ผมต้องไปขอนแก่น ก็เจอรุ่นพี่ 25 Hours เค้าก็ถามถึงวง เราก็ต้องพูด จนเราได้คุยกับพี่ Lomosonic ได้ระบายให้ฟัง มันถึงรู้สึกดีขึ้น ถึงโอเค

คุยกับ Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

หลังจากนี้วง Mattnimare จะทำอะไรกันต่อ…

พี่ว่านยังทำโรงแรมอยู่ไหม

ว่าน: ทำอยู่ตลอด เพราะมันเป็นธุรกิจครอบครัวครับ ชีวิตผมมีประมาณ 5-6 อย่าง แล้วก็ทำไปพร้อม กัน ช่วยที่บ้านบริหารครับ เบอร์โรงแรมก็เบอร์ผมนี่แหละครับ บางทีตีสี่ก็โทรมา แล้วผมก็เปิดบาร์ ชื่อ Bloody Gypsy ปรีดี ซอย 1 ชั้น 5 ของ Aroon Bar เป็นที่รั่ว มานั่งชิลล์กันได้ ตามใจเจ้าของ

แล้วจะมีจัดปาร์ตี้ที่เขาใหญ่อีกไหม

ว่าน: เจ็บไปหลายงาน (หัวเราะ) งานแรกก็ขาดทุน คืออีเวนต์ก็แน่นอน ถ้าทำเองโดยไม่มีสปอนเซอร์ยังไงก็ขาดทุน แล้วมันก็ต้องค่อย บิลด์แบรนด์ไป แล้วพอแบรนด์ติดปุ๊บ ได้ทุนกำไรกลับมา แต่ผมจัดครั้งแรกก็โดนไปเยอะเหมือนกัน ครั้งที่สองก็โดนไปอีกเหมือนกัน เพราะฝนฟ้าอากาศตอนนั้น เสียดายมาก ครั้งที่สามก็เท่าทุน แต่มันใช้พลังงานเยอะ ฟังใจก็น่าจะรู้ แล้วผมมีอยู่ 4 คน ที่ทำงานอย่างอื่นด้วย พักไว้ก่อนครับ แล้วผมก็น่าจะทำเพลงต่อครับ ก็น่าจะได้เจอ กัน

ซุงจะทำโปรเจกต์อะไรไหม แล้วยังรับงานวงการบันเทิงอีกไหม

ซุง: จริง ผมก็จะทำทุกอย่างเหมือนเดิมนะ เหมือนมันเป็นกิจวัตรไปแล้วนะ มีเรื่องอะไรเข้ามาผมก็ทำเพลง งานแสดงก็เหมือนกัน ติดตามกันไปฮะ เดี๋ยวก็เห็นฮะ

Fungjaizine คุยกับ ซุง Mattnimare ถึงเรื่องราวที่กำลังจะกลายเป็น 'ความทรงจำถาวร'

ห้องซ้อมของแอปเป็นไงบ้าง อยู่ได้หรือยัง

ว่าน: ของแอปก็กำลังทำสิ่งนั้นอยู่เลยครับ คือมีคนโทรมาจองห้องซ้อมครับ (หัวเราะ)

บาบูน: เปิดห้องซ้อมมาไว้พาเด็กมาลงครับ (หัวเราะ)

แอป: ห้องซ้อมก็โอเคอยู่ครับ ดีกว่าที่คิดไว้ตอนแรก ตอนแรกวางไว้ต่ำมาก ว่าพออยู่ได้ก็โอเคแล้ว แต่สรุปก็โอเคนะ มีสองห้องนะครับ 2nd Studio BKK facebook.com/2ndstudiobkk นะครับผม! (หัวเราะ) ลาดพร้าว 26 แยก 2-8 เข้าทางรัชดา 19 ก็ได้ เข้าทางวิภาวดี 20 ก็ได้นะครับ! เบอร์ติดต่อห้องซ้อม 0851579775

ซุง: นี่คือแอปเวอร์ชั่นทำอะไรแล้วไม่ต้องคีปลุค (หัวเราะ) คือกูต้องขาย ไอ้สัส

ว่าน: ไอ้เหี้ย เจ๋งว่ะ (หัวเราะ)

แอป: ห้องใหญ่ชั่วโมงละ 300 ห้องเล็กชั่วโมงละ 250 ครับ! (หัวเราะ)

ซุง: เหมือนมึงแยกช่วงออกมาเป็นอีกช่วงนึงเลย (หัวเราะ) เดี๋ยวตามไปสัมภาษณ์ห้องซ้อมแยกอีกที

แอป: เปิด 24 ชั่วโมงครับ! อันนี้จริง ตื่นก็ตื่น คือมีคนทำงานกะกลางคืน แล้วเค้าเลิกงานตี 5 แล้วเค้าก็ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปอะ เลิกงานแล้วอยากมาซ้อมดนตรีอะ ก็เลยมาซ้อมตอนตี 5 เท่านั้นเอง แล้วก็มีเด็กมาตอนเช้าก็มี ก่อนไปเรียน ตอนนี้ห้องซ้อม เคยมีคนมาซ้อมทั้ง 24 ชั่วโมงของวันแล้ว ทุกช่วงเวลาแล้ว แต่ไม่ใช่ว่ามาวันเดียวกัน 24 ชั่วโมงนะ คือถ้าถามว่าเวลานี้เคยมีคนมาซ้อมดนตรีไหม คือเคยมีหมดแล้ว ก็นั่งเฝ้า ไม่ได้ทำอะไร แต่จริง มันก็ไม่ได้ไม่มีช่วงให้นอนไรงี้ คือตามปกติทั่วไป หลังตี 1 ก็ไม่ค่อยมีละ มาอีกทีก็แบบเที่ยง จริง ก็มีช่วงนั้นให้นอนได้ จริง อยู่กับแฟน บางทีแฟนก็ช่วยดู วันไหนใครตื่นเช้า อีกคนก็อยู่ดึก อีกคนก็นอน คือถ้ามีวงดึกแล้วมีเช้าด้วย ก็ขึ้นไปนอนคน อีกคนก็ดู ก็โอเค อันนี้ทำที่บ้านเลย อย่าลืมนะครับ 2nd Studio BKK นะครับ!

ได้ข่าวว่ามีออปชั่นแกะเพลงให้เด็กซ้อมด้วย

แอป: ใช่ จริง ๆ คือไม่เชิงเป็นออปชั่นหรอก แม่งเดินออกมา พี่ แกะเพลงให้ผมหน่อย ผมเล่นไม่ได้ (หัวเราะ) เด็กมัธยม เล่นงานโรงเรียน

เด็ก รู้ไหมว่าอยู่ Mattnimare

แอป: รู้บ้างไม่รู้บ้าง บางคนก็รู้ บางคนก็ไม่รู้

แล้วเวลาเล่น Mattnimare กับ S.O.L.E. ต่างกันไหม

แอป: ไม่น่านะ

บาบูน: เมาเหมือนกัน

แอป: ใช่ ไม่ต่าง แต่ก็ตามลุควง

ได้อะไรจากแต่ละวงมาใช้กับอีกวงไหม

แอป: แดกเหล้าเก่งขึ้นงี้อ่อ (หัวเราะ) จริง พอได้ไปทำอะไรที่มันเป็นคนละอัน ก็ทำให้เราได้ลองอะไรใหม่ แล้วมีอะไรใหม่ มาใช้อยู่แล้ว ไม่ได้หยิบมาแบบ เอ้อ กูได้อันนี้มาจาก S.O.L.E. หรือว่าได้อันนี้มาจาก Mattnimare จะเอาไปใช้ แต่คือ มันทำให้เรารู้อะไรเยอะขึ้น แล้วเพิ่มอะไรในตัวเองมากกว่า ไม่ว่าจะเอาไปใช้กับวงไหน

แอป: ของเราน่าจะยังไม่ได้ทำเพลงต่อ แต่ก็ยังได้เล่นกับ S.O.L.E. อยู่ แต่ถ้าทำเพลงยังไม่รู้ครับ

พี่บาบูนยังถ่ายภาพ และยังอยู่กับ Lomosonic ไหม

บาบูน: ประจำโลโม่โซนิกครับ แล้วก็เปิดร้านล้างฟิล์มชื่อ Snap Lab ที่ Town In Town เริ่มจริงจัง เริ่มติดลมบน ก็ฝากด้วยครับ ใครอยากเจอก็มานั่งเล่นที่ร้านได้ แล้วก็เจอตามงานคอนเสิร์ตทั่วไป หรือคอนเสิร์ตใหญ่ต่าง เผื่อวิ่งเล่นอยู่หน้าเวที ส่วนดนตรีก็ยังครับ ก็คงจะพักไปก่อน ขออยู่ทีมเบื้องหลังสนุก ของตัวเองก่อน แล้วพอมันดีขึ้นค่อยกลับไปหามันดีกว่า ให้เวลามันเยียวยา

ฝากคอนเสิร์ต

แอป: 22 กุมภาพันธ์นะครับ คอนเสิร์ต Mattnimare นะครับ! (ดีด ๆ)

ซุง: มึงโดนตัวไหนมาเนี่ย

ว่าน: สงสัยลูกค้าโทรมาจองแล้วอารมณ์ดี 22 กุมภาพันธ์นะครับ คอนเสิร์ตสุดท้ายนะครับ

แอป: บัตรยังไม่หมดน้า ยังมีอยู่นะครับค Ticketmelon นะครับ ไปซื้อได้นะครับ

บาบูน: คือจริง หมดแล้ว แต่ความจุฮอลล์มันรับได้จริง คือยืนกันสบาย ก็เลยเพิ่มนิดนึงละกันเพราะตอนแรกมันหมดเร็วเกินไป บางคนตื่นไม่ทันบ้าง กดไม่ทันบ้าง ตามสไตล์การกดบัตรคอนเสิร์ต

แอป: แต่เหมือนคนไม่รู้เยอะเหมือนกันว่าบัตรยังไม่หมด ยังไม่หมดนะจ๊ะ ticketmelon.com/holyfox/mattnimare ซื้อได้นะจ๊ะ ไม่แน่นนะจ๊ะ เพิ่มมาอีกนิดนึง อย่าลืมมานะครัฟ ไม่มีให้ดูอีกแล้วนะครัฟ

อ่านต่อ

เรื่องราวบทใหม่ที่ถูกเล่าต่อจากการถูกมองว่าเป็น ตัวประหลาด ของ Mattnimare

มีความสุขกับสิ่งที่ทำในแบบของ Mattnimare

เปิดห้องเรียน ​Fungjai Lab² x ข้าวหอมสุขเพียวๆ กับวิชาการบริหารและจัดการน้ำตา

Facebook Comments

Next:


Malaivee Swangpol

มิว (เรียกลัยก็ได้)​ โตมาข้าง ๆ วงมอชแต่ตอนนี้ฟังทุกแนว ชอบอ่านหนังสือ ตามหาของกินอร่อย ๆ และตอนนี้ก็คงกำลังวางแผนเที่ยวรอบโลกอยู่