รวมมิวสิกวิดิโอน่าดู ประจำเดือนพฤษภาคม 2561
- Writer: Montipa Virojpan
พบกับมิวสิกวิดิโอจาก electric.neon.lamp, Yuppadee, เวิลด์ นพรุจ, Polycat, The 10th Saturday, Yamin และ White Riot
electric.neon.lamp – เจ็บแล้วไง, ตบปาก
ตอนเด็ก ๆ เราน่าจะเคยดูละครเรื่อง ‘อังกอร์’ กัน งานสุดคลาสสิกจาก ฉลอง ภักดีวิจิตร ที่ทำให้วลี ‘ระเบิดภูเขา เผากระท่อม’ ไปจนถึงการ ‘ปิ้งไก่’ กินกันกลางป่า กลายเป็นที่จดจำมาจนถึงทุกวันนี้ และกลายมาเป็นแรงบันดาลใจให้กับมิวสิกวิดิโอของเพลง เจ็บแล้วไง และ ตบปาก ของคณะณีอร เราประทับใจในความยั่วล้อพารอดี้กับงานต้นฉบับที่แอ็คชันต้องกระจาย เอะอะก็ระเบิดไว้ก่อน งาน cg ต้องหยาบ ต้องปลอมให้สุด โจรป่าต้องหัวเราะชั่วร้ายไร้เหตุผล (ซึ่งสมาชิกวงทุกคนก็แสดงกันอย่างออกรสทีเดียว หน้าตาดูสะใจมาก) เป็นมิวสิกวิดิโอแนวใหม่ที่บันเทิงสุด ๆ แบบไม่ต้องเกี่ยวกับเนื้อหาของเพลงก็ได้ กำกับโดย ปกป้อง คุ้มวัน
White Riot – เหมือนจะง่าย l four-letter words
การรวมเอาวิดิโอมอนตาจจากยุคเก่าไม่ว่าจะเป็นโฆษณา หรือภาพยนตร์ มิวสิกวิดิโอเก่า ๆ ที่พยายามนำเสนอความเป็นวัยรุ่นสุดคูลสุดล้ำ หรือความรักของหนุ่มสาวในยุคนั้น ด้วยจังหวะการตัดภาพหรือการออกท่าทางบางอย่าง ไปจนถึงแฟชัน หน้าผม คอสตูม ที่พอมาเป็นสมัยนี้จะดูประดักประเดิด เชย หรือไม่ใช่สิ่งที่จะเกิดขึ้นได้ในยุคนี้แน่นอน มุมกล้องและการฉาบสีเพี้ยน ๆ โดยไม่ตั้งใจอันเกิดจากข้อจำกัดของอุปกรณ์ ประกอบกับการใช้ฟอนต์อังศณายิ่งเป็นตัวเน้นย้ำความย้อนยุค ความหลงยุคหลงสมัยนี่แหละที่ทำให้มิวสิกวิดิโอตัวนี้ดูเท่ขึ้นมา ขณะเดียวกันมันก็เป็นการรวบรวมวัฒนธรรมป๊อปของไทยในแต่ละยุคสมัยมานำเสนอให้คนรุ่นหลังได้เห็นด้วย (ในนี้มีฟุตเทจบางอันที่เห็นแล้วจำได้ว่าเป็นโฆษณาที่เคยดูสมัยเด็ก ๆ ดูไปยิ้มไป คิดถึงจัง)
The 10th Saturday – (intentional) fall
น่าจับตาดูมิวสิกวิดิโอของวงนี้เขานะ เพราะช่วงหลัง ๆ ออกมากี่ตัว ๆ ก็มีแต่งานดี ๆ สวย ๆ ทั้งสิ้น อย่างงานนี้ก็ไปถ่ายทำกันถึงประเทศญี่ปุ่นกับกลิ่นอายความ puppy love แฟนตาซีนิด ๆ อย่างการที่ลัลลาเบลไปตกหลุมรักหนุ่มหัวลา หรือม้า หรือล่อ… นางเป็นตัวอะไรง่ะ ช่างเถอะ แล้วก็มีการคอยตามสังเกตการณ์จากบ๋อมกับฝ้ายที่ตลกดี โดยเฉพาะฉากกินไอศกรีม (จริง ๆ การกินไอศกรีมตอนอากาศเย็น ๆ เป็นอะไรที่ฟินมาก) แต่ชอบการเลือกใช้สีในวิดิโอ ไม่ว่าจะเป็นเครื่องแต่งกาย หรือโลเคชันต่าง ๆ พอเอามาเกรดให้สีซีด ๆ กับขนาดเฟรมภาพเท่านั้นก็ดูญี่ปุ๊นญี่ปุ่น น่ารักดี
เวิลด์ นพรุจ – รอยยิ้มเธอยังอยู่
ติดตามผลงานของผู้ชายคนนี้จากการอัดคลิปคัฟเวอร์เพลงอะคูสติกลงบน YouTube มาสักพัก และได้ยินมาว่าเขาไปเล่นตามบาร์ด้วย ตอนนี้เขาได้เซ็นสัญญากับค่าย Believe Records พร้อมมีเพลงของตัวเอง กับวิดิโอที่กำกับโดย ปภาวี จิณสิทธิ์ ผู้กำกับไฟแรงที่เราเห็นผลงานของเธอมาหลายรูปแบบมาก ทั้งสายเทคนิคและสายเล่าเรื่อง แต่หนนี้หยิบเรื่องแฟมิลีดราม่ามาสื่อสารได้ดีสุด ๆ นำเสนอเรื่องความทรงจำและการเปลี่ยนผ่านได้ดีมาก ทั้งการเปลี่ยนดอกไม้ที่เริ่มเหี่ยวให้เป็นดอกสดใหม่ หนังสือพิมพ์ที่นำเสนอข่าวของพรรคการเมืองเลือดใหม่ที่จะเปลี่ยนหน้าประวัติศาสตร์ของไทย แต่กับคนที่อยู่ในบ้านหลังเก่า ตึกแถวชานเมืองเก่า ธุรกิจเก่าแก่ของครอบครัว รอยยิ้มของพ่อแม่ที่แก่ชราและวันนึงจะต้องหายไป ประกอบกับเพลงของเวิลด์แล้วเรากลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ทันทีเมื่อท่อนคอรัสดำเนินมาถึง ฉากที่ลูกชายนั่งดูจุดที่พ่อแม่เคยเต้นรำกันแล้วน้ำตาค่อย ๆ ไหลออกมาเป็นอะไรที่สะเทือนใจมาก
Yamin – ปล่อย (Let it Go)
เรามักจะได้ดูมิวสิกวิดิโอที่นำเสนอด้านสวย ๆ งาม ๆ ของชีวิตผู้คนในอุดมคติ หรือเป็นเซ็ตอัพงานวิชวลจัดกันมาเยอะ แต่งานนี้เราได้ดูอีกด้านของชีวิตคนในเมืองกรุงเช่นเดียวกับเรา แต่ก็เป็นเมืองกรุงอีกรูปแบบที่มันเรียลมาก ๆ ตลาด น้ำครำ แหล่งเสื่อมโทรม กับผู้อาศัยที่อาจต้องพบเจอความลำบากทั้งทางกายและทางใจ การต้องใช้ชีวิตอยู่ในสายตาของผู้คนที่จ้องตัดสินในตัวตน ความคิดถึงบุคคลที่มีความหมายต่อชีวิตแต่บัดนี้ไม่ได้อยู่กับเราอีกต่อไป เป็นอะไรที่ทั้งสวยงาม สับสน และเปล่าเปลี่ยวมาก ๆ ประกอบกับเพลงของยามินแล้วเนี่ย คือฟังแล้วถ้าไม่ดิ่งไปเลย ก็อยากละทิ้งทุกอย่างไปให้หมดเลย แต่จะดีจะร้ายยังไงสุดท้ายชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
Yuppadee – Over
งานภาพอารมณ์หว่องสุดเหงาจากศิลปินหญิงเดี่ยวแห่งค่าย Comet Records ที่เราแอบเอาใจช่วยอยู่ห่าง ๆ สามารถถ่ายทอดอารมณ์ความอ้างว้างออกมาผ่านทั้งทางน้ำเสียงและสายตาของเธอได้เป็นอย่างดี สำหรับงานวิชวลเราว่าการเลือกถ่ายภาพให้ดูอันเดอร์ หรือใช้แสงมืด ๆ แล้วฉาบฟิลเตอร์มัว ๆ พร้อมเพิ่มแสงสีแดงวับ ๆ แวม ๆ เข้ามาตัดกับสีน้ำเงินเทายิ่งทำให้กลางคืนดูมีเสน่ห์ขึ้นหลายเท่าตัว แล้วยังใส่ความบิดเบี้ยวหรือใช้เฟรมเรตกระตุก ๆ ทำให้มีความลึกลับน่าค้นหา การตัดต่อเอามอนทาจแสงไฟ ภาพยืด ๆ ย้วย ๆ เข้ามาตามจังหวะช่วงท้ายเพลงก็ทำได้เท่มาก นึกถึงงานวิดิโออาร์ตเก่า ๆ ของฝั่งฮ่องกงกับญี่ปุ่นที่ส่วนมากจะเป็นงานเหงาที่ดูเซ็กซี่นิด ๆ ถูกจริตจริง ๆ
Polycat – The Storm (left side, right side)
มิวสิกวิดิโอที่ทำมาให้เหมาะกับดูในสมาร์ตโฟน กับภาพที่เป็นแนวตั้งเต็มเฟรมที่มีสตอรี่ลิงก์กัน ระหว่างเรื่องราวฝั่งซ้าย ของผู้ชายที่อยู่ที่ญี่ปุ่น กับฝั่งขวา ของหญิงสาวที่อยู่ในไทย พวกเขาเหมือนจะมีบางสิ่งเชื่อมโยงกัน เป็นความสัมพันธ์ทะลุมิติเหนือจริงนิด ๆ แล้วยังมีการตัดเอามอนตาจ object ต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงกับภาพเคลื่อนไหวที่ดูเพลินดี ซึ่งมันมีซีนที่ผู้หญิงผู้ชายเต้นเหมือนสองคนได้คอนเน็กกันแล้วก็เกิดความสุขความสนุกสนานในจิตใจ ไม่รู้ตีความถูกไหม อ้ะ ไปลองดู
