ตอนประมาณ ป.6 ที่ตอนนั้นก็ไม่น่าจะรู้จักแนวเพลงอะไรมาก วันนึงก็มีโอกาสได้ฟังเพลง เจ้าหญิงคนต่อไป ของวง Blissonic ซึ่งในการฟังครั้งแรกมันทำให้เราเกิดนึกสนุกอะไรขึ้นมาไม่รู้พยายามท่องเนื้อเพลงให้ได้ และกลายมาเป็น challenge ระหว่างเรากับเพื่อน ๆ ในห้องว่าใครจะร้องเพลงนี้ได้เป๊ะกว่ากัน จนโตขึ้นมาอีกหน่อย เราพบว่าเรายังสามารถจำเนื้อเพลงเพลงนี้ได้อย่างแม่นยำ และเอาไปร้องต่อกับเพื่อน ๆ ในชั้นเรียนที่โตขึ้น พลางนึกสงสัยว่าอะไรที่ทำให้เพลงแปลก ๆ เพลงนี้ยังติดอยู่ในหัวเราแบบแกะไม่ออก จะว่าด้วยความที่เป็นเนื้อเพลงที่เหมือนเล่านิทานไปเรื่อย ๆ ให้เราคอยตามต่อว่าเหตุการจะเป็นยังไงและไปสิ้นสุดอยู่ตรงไหน แล้วสะพรึงกับพล็อตทวิสต์ที่ตอนเด็ก ๆ น่าจะคิดว่า ‘จบแบบนี้ก็ได้หรอ’ รวมถึงมิวสิกวิดิโอที่เป็นแอนิเมชันลายเส้นที่ไม่ค่อยเห็นใครเขาทำกันในยุคนั้น เราก็ไม่น่าจะชอบได้รึเปล่าวะ กระทั่งโตขึ้นมาพอจะแยกแยะอะไรต่าง ๆ ได้ดีขึ้น มีประสบการณ์ชีวิตขัดเกลาหล่อหลอมจนเป็นคนแบบนี้มาได้สักพัก เรากลับไปตั้งใจฟัง เจ้าหญิงคนต่อไป และมาระลึกได้ว่าดนตรีแบบนี้มันเรียกว่า trip hop หรือ Bristol sound เพราะตอนนั้นได้มารู้จักวง Massive Attack หรือ Potishead ที่ทำเพลงประมาณนี้พอดีและเราก็หลงรักซาวด์ดนตรีแบบนี้มาก ๆ ว่ากันตามตรงเพลงแบบนี้ก็ไม่ได้เป็นแนวเพลงที่ใหม่อะไรในยุคนั้นเพราะเขาทำกันมาตั้งแต่ 90s แล้ว แต่สำหรับวงการเพลงไทยเมนสตรีมเราว่ายังไม่ค่อยมีใครทำ และ Blissonic … Continued