“อยากให้มาดูเทศกาลดนตรีที่มหา พาท่องโลกดนตรี สุดจริง ๆ ที่นี้ แนะนำ เมืองที่คนมองข้าม” นี่คือข้อความบางส่วนจากคำเชิญชวนของมาส เพื่อนรุ่นน้องของผมคนนึงที่ปัจจุบันใช้ชีวิตด้านการศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยมหาสารคาม มาสมักพูดเสมอว่าจังหวัดมหาสารคามและมมส.เป็นที่ ๆ หลาย ๆ คนมักจะมองข้ามเมื่อนึกถึงศิลปะและดนตรี ทั้งที่จริง ๆ แล้วดินแดนแห่งนี้อุดมไปด้วยวงดนตรีอิสระที่ผลิตผลงานใหม่ ๆ ออกมาได้อย่างต่อเนื่องและมีชุมชนดนตรีที่ค่อนข้างแข็งแรงตลอดหลายปีที่ผ่านมา มาสรบเร้าและชักชวนผมให้ไปเยือนหลายต่อหลายครั้ง แต่ด้วยวันหยุดและเวลาอันน้อยนิดในการกลับมาเยี่ยมบ้านที่จังหวัดขอนแก่น ผมจึงเลือกที่จะใช้เวลานอนดูทีวีโง่ ๆ อยู่บ้านมากกว่าจะต้องนั่งรถข้ามจังหวัดไปแสวงหาประสบการณ์ใหม่ ๆ ซึ่งเอาเข้าจริง การเดินทางจากหน้าปากซอยบ้านของผมไปยังมหาวิทยาลัยสารคามโดยรถโดยสารประจำทางนั้นบางครั้งใช้เวลาน้อยกว่าตอนที่ผมนั่งรถเมลล์จากห้วยขวางเพื่อไปทำงานที่ถนนข้าวสารด้วยซ้ำไป “ไม่มีเวลาแล้วนะ เดี๋ยวกูก็จะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว” ในเมื่อเพื่อนพูดมาซะขนาดนี้ผมคงจะปฏิเสธคำเชิญครั้งนี้ไม่ได้เสียแล้ว 18 พฤศจิกายน 2016 ผมเดินทางถึงเมืองขอนแก่นบ้านเกิดในเวลา 6 โมงเช้า ผมใช้เวลาตลอดทั้งวันในการนอนเปื่อยและใช้เวลาอยู่ที่บ้านก่อนที่การเดินทางจะเริ่มขึ้นอีกครั้งในเวลา 6 โมงเย็น ผมออกไปยืนรอรถโดยสารประจำทางที่หน้าปากซอย สัมภาระทั้งหมดมีเพียงเป้หลังใบเล็กหนึ่งใบ ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงนิด ๆ ผมก็มายืนอยู่ที่จุดลงรถข้างมอใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเพียงไม่กี่อึดใจ มาสก็ขับเวสป้าสีขาวคู่ใจมารับผมที่จุดนับพบ ในรอบ 2-3 ปีที่ผ่านมา ผมมีโอกาสได้มาเยือนมหาสารคามบ้างเป็นครั้งคราว ในทางกายภาพ เมืองนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก ถนนที่ยังรอการบรูณะก็ยังรอการบูรณะอยู่อย่างงั้น สภาพแวดล้อมใน … Continued