ปิดตา เปิดหู และเชื่อในความรู้สึกไปพร้อมกับ City Plant ในซิงเกิ้ลที่สอง Blind Girl

Published

  • Writer: Montipa Virojpan

กลับมาอีกครั้งหลังจากที่เคยฝากความประทับใจและความตื่นเต้นให้กับเราจากงานก่อนหน้า Minimal Speaking ซึ่งหนนี้ City Plant วงดนตรีที่มีตัวตั้งตัวทีเป็น แดเนียล ดิษยะศริน แห่ง Penny Time และ คิว—มกรา ดลสุขเลิศ แห่ง Blues Tape ก็ไม่ได้ทำให้เราผิดหวังเลย เมื่อพวกเขาส่งซิงเกิ้ลที่สอง Blind Girl เพลง indie pop, electronic pop สุดเพลินที่ฟังแล้วอยากจะหลับตาพริ้มลอยไปกับท่วงทำนองของพวกเขากันเลยทีเดียว เพลงนี้อาจจะไม่ได้โยกสนุก ๆ แบบเพลงที่แล้ว แต่บีตดรัมแมชชีนนุ่ม ๆ เป็นลูปวน ๆ เสียงซินธ์ฟุ้ง ๆ แสนจะเวิ้งว้าง และลิกกีตาร์แสนหวาน ที่คอยโอบอุ้มเราอยู่ในภวังค์สีพาสเทลก็ก่อเกิดเป็นความสุขได้ไม่แพ้กัน กับเนื้อหาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความรู้สึก (อาจจะสองแง่สองง่ามด้วยหรือเปล่า อันนี้ไม่แน่ใจ) ที่เขามีต่อเธอ หญิงสาวที่ตาบอดที่วาดรูปหัวใจสีฟ้าลงบนกำแพง แต่หัวใจดวงนั้นกลับค่อย ๆ เบ่งบานในใจของเขา และความรู้สึกนั้นมันช่างเข้มข้นและจริงเสียยิ่งกว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัวเขา ในสังคมที่สับสนยากแก่การเข้าใจ ซึ่งทั้งเขาและเธอก็เลือกที่จะมองข้ามมัน แกล้งหูหนวกตาบอกไปซะ แล้วใส่ใจกับความรู้สึกร้อนรุ่มที่กำลังลุกโชนระหว่างกันและกัน แม้ดนตรีของ Blind … Continued

เมื่อ Lover Boy อย่าง Phum Viphurit จะไปพิชิตใจคนฟังต่างชาติในเอเชียทัวร์แรกของเขา

Published

  • Writer: Montipa Virojpan

Manchild อัลบั้มชุดแรกในชีวิตของ ภูมิ—วิภูริศ ศิริทิพย์ ศิลปินเดี่ยวผู้มากความสามารถ ถูกปล่อยออกมาให้เราได้ฟังกันเต็ม ๆ เมื่อปลายปีที่แล้ว กับ 9 เพลงอัลเทอร์เนทิฟโฟล์ก/อินดี้ร็อก ที่ทำให้เราพอจะรู้ว่าทิศทางหรือความชื่นชอบทางดนตรีในช่วงขณะที่เขาปลุกปั้นอัลบั้มนั้นเป็นประมาณไหน จนเมื่อกลางเดือนมีนาคมนี้เองที่เขาได้ปล่อยมิวสิกวิดิโอเพลงใหม่ล่าสุด Lover Boy ที่เป็นการเปิดตัวในศักราชใหม่กับงานชุดใหม่ที่เรากำลังจะได้ยินในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า แต่สิ่งที่เราเซอร์ไพรส์คือแนวดนตรีที่สดใส มีจังหวะสนุก ๆ และเต้นตามได้มากขึ้น ไปจนถึงเสน่ห์แบบ neo soul จากวิธีการร้อง เมโลดี้ร้อง ที่นำมาสอดแทรกในพาร์ตดนตรีอินดี้ป๊อปที่แอบติดกลิ่น tropical สายลมแสงแดด ได้อย่างลงตัว ไม่ปฏิเสธเลยว่าเสียงลิกกีตาร์ที่โผล่มาแต่น้อยในเพลงนี้โดดเด่นและติดหูมาก ๆ ยังมีท่อนเซอร์ไพรส์ ตัดเราเข้าสู่โลก lo-fi อื้ออึงมึนงงเหมือนภาพตัดตอนเมามาก ๆ ในผับ และถ้าฟังดี ๆ เราจะได้ยินเลเยอร์ที่เป็นเหมือนคอรัสคลอไปตลอดช่วงกลางจนจบเพลง เชื่อหรือไม่ เราไม่สามารถหยุดฟังเพลงนี้ได้ต้องกดเล่นซ้ำ ๆ ไปพร้อมกับดูมิวสิกวิดิโอน่ารักที่เข้ากันมากกับเพลง โดยได้ จีน—คำขวัญ ดวงมณี และทีมงาน มาเนรมิตชายหาดพัทยาให้กลายเป็นไมอามีได้ ต้องขอบคุณเลนส์ Petzval ของ Lomography และฝีมือการเกรดสีให้หาดจืด ๆ … Continued

รู้จักกับสี่สาวสุดแสบ Warpaint ก่อนไปเต้นกับเพลงจี๊ด ๆ ของพวกเธอ 7 พฤษภาคม นี้

Published

  • Writer: Montipa Virojpan
  • Photos by: Robin Laananen

Don’t you battle we’ll kill you We’ll rip you up and tear you in two — Warpaint – Disco//Very นอกจากที่เราจะได้ดู Harry Styles ใน Live on Tour ของเขาในวันที่ 7 พฤษภาคม แล้ว อย่าลืมว่างานนี้มีอีกวงที่เราอยากดู (และอยากให้คุณได้ดูมาก ๆ) ตอนนี้ก็ขอเชิญมาทำความรู้จักกับ Warpaint กันได้เลย Warpaint คือวงดนตรีอินดี้ร็อก/ซินธ์ป๊อป หญิงล้วน เครื่องสี่ชิ้น ที่สมาชิกดั้งเดิมประกอบไปด้วย Emily Kokal (ร้องนำ, กีตาร์), Theresa Wayman (ร้องตาม, กีตาร์), Shannyn Sossamon (ร้องตาม, กลอง) และน้องสาวของเธอ Jenny Lee … Continued

เมื่อนูเมทัลโคจรมาเจอฮิปฮอป ‘โคตรเก๋า’ สัญญาณความเดือดจาก Last Fight For Finish x Sunny Day

Published

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อ 2 ความเก๋าจาก 2 ขั้วทางดนตรีผนึกกำลังสร้างความมันแบบไม่ไว้หน้าใคร เก๋าแรกคือวงนูเมทัล/ฮาร์ดคอร์สายโหดที่ฝีไม้ลายมือน่าจับตาไม่เบา Last Fight For Finish ส่วนอีกรายที่เก๋าไม่แพ้กันนั่นก็คือ Sunny Day หรือ เดย์ Thaitanium หนึ่งในตัวพ่อแห่งวงการฮิปฮอปบ้านเรา ก่อเกิดเป็นซิงเกิ้ลอภิมหาเดือด โคตรเก๋า ภายใต้การร่วมงานกับค่ายสนามหลวงมิวสิก ในเครือ GMM Grammy ที่มาร่วมเก๋าในครั้งนี้ด้วย นับเป็นอีกครั้งที่ Last Fight For Finish และ Sunny Day โคจรกลับมาทำงานร่วมกันอีกครั้ง ซึ่งนอกจาก เดย์ จะมาฟีทเจอริ่งแล้ว เขายังรับบทบาทการเป็นโปรดิวเซอร์และเป็นผู้กำกับมิวสิกวิดีโอให้กับซิงเกิ้ลนี้ด้วย กับเป้าหมายที่พยายามจะปลุกปั้นให้ Last Fight For Finish ยังเป็นวงที่ยืนหยัดในวงการอันเดอร์กราวนด์ได้อย่างแข็งแกร่ง แต่ก็สามารถขึ้นมาโลดแล่นบนพื้นที่กระแสหลักได้อย่างสง่างามเช่นกัน ส่วนผสมระหว่างดนตรีนูเมทัลในยุค 2000s กับฮิปฮอปแบบโอลด์สคูลที่ฟังง่าย ภายใต้ความดุดันที่ห้อมล้อมเอาไว้จึงค่อย ๆ ก่อตัวขึ้น และกลายมาเป็น โคตรเก๋า ในที่สุด หากจะพูดถึงเนื้อหาก็ตรงไปตรงมา ไม่ได้ซับซ้อนแต่อย่างใดโคตรเก๋า อาจเป็นการส่งต่อความเชื่อมั่นไปสู่คนฟังว่า เราควรจะภูมิใจในตัวตนของตนเอง เรามีความเก๋าซ่อนอยู่ในตัวทุกคนอยู่แล้ว เพียงรอเวลาระเบิดออกมาอย่างถูกที่ถูกเวลา ประกาศศักดาให้โลกได้รู้ว่าเราจะไม่ยอมแพ้ใคร แม้ว่าจะผ่านการร่วมงานกันมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ทั้ง Last Fight For Finish ที่สมาชิกยุคปัจจุบันประกอบไปด้วย อาร์ต—รชต สุวะมินทร์ (ร้องนำ), ปอนด์—ภูวกร สิทธิพจน์  (เบส), ตาว—กฤษณะ วงษ์หาจักร์ … Continued

ฟินกับคอนเสิร์ตครั้งที่ 3 ของ the fin. พร้อมควง Yogee New Waves มาสร้างคืนที่น่าจดจำให้คุณ

Published

  • Writer: Peerapong Kaewthae and Montipa Virojpan
  • Photographer: Montipa Virojpan

25 มีนาคม 2561 การกลับมาไทยอีกครั้งของ The fin. วงดรีมป็อปขวัญใจวัยรุ่นจากญี่ปุ่นในงาน The fin. +  Yogee New Waves Live in Bangkok โดย Seen Scene Space เจ้าเก่าผู้เสาะหาวงญี่ปุ่นน่าสนใจมาเสิร์ฟถึงหูคนไทยได้ทุกเดือน แม้ The fin. จะมาครั้งที่ 3 แล้วแต่พวกเราก็ไม่เบื่อที่จะได้เห็นฟังเสียงกีตาร์หวาน ๆ และเสียงซินธ์เข้ม ๆ ของพวกเขาเลย การกลับมาครั้งนี้ยิ่งเห็นพัฒนาการทางดนตรีของพวกเขาชัดเจนขึ้นด้วย แถมรอบนี้เขามาพร้อมกับ Yogee New Waves วงป็อปร็อก เร็กเก้ น้ำดีที่ทุกคนควรลองฟัง เพราะพวกเขาจัดเต็มเล่นกันสุดความสามารถ แทบจะเรียกได้ว่ามาสร้างฐานแฟนเพลงในไทยกันเลย พร้อม Somkiat วงไทยอนาคตไกลมาช่วยเล่นเปิดให้ด้วย จะมันแค่ไหนลองไปอ่านกัน ทุ่มครึ่งปั๊บ อินโทรมัน ๆ ก็ดังขึ้นเรียกร้องให้คนดูรู้ว่า Somkiat ขึ้นเวทีแล้วจ้า สังเกตว่าวงแต่งตัวชิวเหมือนวัยรุ่นริมทะเลซะนึกว่าเป็น Yogee New Wave น่ารักมาก ก่อนจะจัดเพลง ขอวอน 1 ที่ … Continued

เห็ดyoung 10: โลก (โรค) ซึมเศร้าของนักดนตรี

Published

  • Writer: Chawanwit Imchai

ในช่วงปีที่ผ่านมา ศิลปิน นักดนตรีระดับโลกหลายคน รวมถึงประชากรโลกอีกกว่า 800,000 คน ตัดสินใจจากโลกนี้ไปพร้อมกับความเจ็บป่วยของโรคซึมเศร้า   งานเสวนา เห็ดyoung ครั้งที่ 10 ถูกจัดขึ้นเพื่อให้ความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับโรคซึมเศร้า สาเหตุของการเกิดโรค วิธีการประเมินตัวเองเบื้องต้น วิธีการรักษา วิธีการปฏิบัติตัวต่อผู้ป่วย โดยเฉพาะผู้ที่เป็นศิลปิน นักดนตรี โดย ฟังใจ ได้จัดช่วงเสวนาแลกเปลี่ยนมุมมองระหว่างจิตแพทย์ นักจิตวิทยา และตัวแทนศิลปินที่เข้าใจโรคนี้ เพื่อที่จะเป็นประโยชน์ต่อศิลปิน นักดนตรี รวมถึงคนทั่วไป ทำไมนักดนตรีถึงเป็นโรคซึมเศร้า พญ. สุนิดา โสภณนรินทร์ จิตแพทย์ โรงพยาบาลพญาไท 1 เริ่มการตอบคำถามด้วยการแก้ไขความเข้าใจผิดว่า “โรคซึมเศร้าไม่ได้เกิดจากความอ่อนแอของตัวบุคคล แต่เกิดจากความผิดปกติของวงจรการทำงานของสารสื่อประสาทในสมอง” ซึ่งทำให้ผู้ป่วยมีความคิดด้านลบมากผิดปกติ โรคซึมเศร้าไม่ได้เกิดจากความอ่อนแอของตัวบุคคล แต่เกิดจากความผิดปกติของวงจรการทำงานของสารสื่อประสาทในสมอง ควรเข้าใจว่าโรคซึมเศร้า คือ อาการเจ็บป่วยทางร่างกายอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นจากหลาย ๆ สาเหตุประกอบกัน ทั้งความกดดันแวดล้อม (สภาพเศรษฐกิจและสังคม), บุคลิก/ตัวตน (เช่น เกิดความเครียดง่ายกว่าคนปกติ) รวมถึงการเกิดความผิดปกติทางชีววิทยาของร่างกาย เช่น ตัวรับ-ส่งสารสื่อประสาทในสมองผิดปกติ, ระบบต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติ, ระบบภูมิคุ้มกันทำงานผิดปกติ, พันธุกรรม, … Continued

ครั้งที่สามในไทยที่เราจะได้ดู The fin. แต่นี่จะเป็นครั้งแรกที่เราได้พูดคุยกับพวกเขาแบบฟิน ๆ

Published

  • Writer: Montipa Virojpan
  • Photographer: Montipa Virojpan and The fin. official fanpage

The fin. วงอินดี้ร็อก/ ซินธ์ป๊อปจากญี่ปุ่น ที่ทำซาวด์ดนตรีได้อินเตอร์จนติดอกติดใจคนทั่วทุกมุมโลก จะมาเล่นที่กรุงเทพ ฯ เป็นครั้งที่สามแล้ว แต่ที่พิเศษคือเขาได้ไปเล่นที่ขอนแก่นเป็นครั้งแรกด้วย และเราจะมาพูดคุยถึง There อัลบั้มเต็มชุดล่าสุดของพวกเขากัน สมาชิก Uchino Yuto (ร้องนำ, ซินธ์) Odagaki Ryosuke (กีตาร์) Nakazawa Kaoru (เบส) อัลบั้มเต็มชุดที่สอง ‘There’ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ยูโตะ: อัลบั้มนี้ไม่มีคอนเซปต์นะครับ ผมเริ่มเขียนเพลงในชุดนี้เมื่อประมาณสามปีก่อน เป็นช่วงที่เราเริ่มทัวร์รอบโลก เราไปที่อเมริกาที่แรกเพื่อเล่นเทศกาล SXSW แล้วเราก็ไปทัวร์ที่เมืองอื่น ๆ จากนั้นก็ไปฝั่งเอเชีย ฮ่องกง ไต้หวัน ไทย แล้วก็ได้ไปเล่นในอังกฤษด้วย จริง ๆ แล้วอัลบั้มชุดแรก กับ EP ผมเขียนจากประสบการณ์ในญี่ปุ่นของผม แต่ชุดนี้ผมเขียนเพลงขึ้นจากประสบการณ์ที่ได้รับจากแต่ละที่ในโลกที่ได้ไป มันก็จะมีความลุ่มลึก หลากหลายมากกว่าครับ เพลงก็มีความโตขึ้นด้วย อะไรที่เป็นแรงบันดาลใจให้ออกมามีความ groovy ขึ้น นิ่งขึ้นขนาดนี้ ยูโตะ: ผมไม่ได้ตั้งใจทำให้มันดูต่างจากอัลบั้มก่อน … Continued

ผู้ชายคนนี้อาจไม่ใช่คนเมื่อวาน เหตุผลที่เราไม่อยากให้พลาด Harry Styles ใน world tour เดี่ยวครั้งแรกของเขา

Published

  • Writer: Montipa Virojpan
  • Photos: Harley Weir

เราอาจจะรู้จักกับ Harry Styles ในฐานะของสมาชิกวง One Direction และอดีตแฟนหนุ่มที่มีชื่อปรากฏอยู่ในเพลงของนักร้องสาวชื่อดัง Taylor Swift แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ผลงานเดี่ยว—อัลบั้มเต็มชุดแรกในชีวิตของเขาที่ใช้ชื่อเดียวกันและได้ออกจำหน่ายเมื่อปีที่แล้วมีความน่าสนใจลดน้อยลงไปเลย วางอคติของคุณไว้ และมาเรียนรู้ด้านใหม่ ๆ ที่เราไม่เคยเห็นในตัวของผู้ชายคนนี้ หลังจากที่เขามี White Eskimo เป็นวงดนตรีวงแรกที่ร่วมทำกับเพื่อน ๆ Harry Styles ก้าวเข้าสู่เส้นทางการเป็นนักร้องอาชีพครั้งแรกตอนที่เขาเข้าประกวดรายการ The X Factor ของประเทศอังกฤษ และต่อมาก็ได้รวมตัวกับผู้เข้าแข่งขันในรายการอีก 4 ชีวิตจนกลายมาเป็นหนึ่งในบอยแบนด์อังกฤษที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลกนาม One Direction (1D) ตลอดหลายปีที่พวกเขาถูกภาพของสมาชิกวงบอยแบนด์ที่ร้องเพลงป๊อปสดใส มีแฟนคลับเด็กสาวพากันกรี๊ดและติดตาม 1D ก็ได้เดินทางมาถึงทางแยกที่ต่างคนต่างหันไปมีผลงานเดี่ยวของตัวเอง เช่นกันกับสไตล์ส ที่ได้เซ็นสัญญาเป็นศิลปินเดี่ยวกับ Columbia Records และปล่อยผลงานแรกออกมาในชื่อ Sign of the Time ในปี 2016 วินาทีที่บทเพลงของสไตล์สได้กระทบกับหู สายตาของเราได้มองนักร้องชายคนนี้เปลี่ยนไปในทันใด แม้ว่ามิวสิกวิดิโอเปิดตัวของเขาจะดูมีความแฟนตาซีจน anti-fans ที่เคยหมั่นไส้ผลงานของเขาในฐานะ 1D จะเอามาล้อเลียนให้ดูน่าขำขันอยู่บ้าง แต่เมื่อเราตัดสิ่งเร้าภายนอกที่จะมารบกวนการรับรู้เนื้อแท้ในบทเพลงของเขาออกไปให้หมด … Continued

ก็อปมั้ย? Jonny Greenwood มือกีตาร์แห่ง Radiohead กับอีกความสามารถที่คุณคาดไม่ถึง

Published

  • Writer: Chawanwit Imchai

จาก Radiohead ถึงเวที Oscar ก็ยังจับไม่ได้ว่าก็อป นอกจากเป็นมือกีตาร์ของวงดนตรีแห่งมวลมนุษยชาตินาม Radiohead แล้ว เขายังเป็น film score composer หรือนักแต่งเพลงประกอบหนังรุ่นใหม่ที่เข้าใจการใช้เครื่องดนตรีออเคสตราอย่างลึกซึ้ง และมีวิธีการสร้างงานที่หลุดออกมาจากขนบการทำเพลงประกอบหนังแบบเดิม ๆ โดยมี Paul Thomas Anderson ผู้กำกับมือรางวัลชาวอเมริกันเป็นคนลองของคนแรกในเรื่อง There Will Be Blood (2007) อันโด่งดัง จากนั้นก็กลายเป็นคู่บุญกันตั้งแต่นั้นมา โดยทำมาเรื่อยตั้งแต่ The Master (2012), Inherit Vice (2014) จนล่าสุด Phantom Thread (2007) ก็ทำให้มือกีตาร์วงร็อกกลายเป็นผู้เข้าชิงหน้าใหม่ของเวทีออสการ์ในสาขาเพลงประกอบภาพยนตร์ยอดเยี่ยม (best original score) และกระแสชื่นชมในหมู่นักดูและนักทำหนังก็ไล่ตามหลังรุ่นใหญ่อย่าง Hans Zimmer มาติดๆ จนตัวน้าก็ถึงกับเอ่ยปากชมเมื่อปี 2016 ว่า “Recklessly, crazily beautiful” (โนสนโนแคร์ดี, สวยงามอย่างไร้สติ) อะไรที่ทำให้กระดูกสันหลังของวง Radiohead กลายเป็นนักประพันธ์เพลงคลาสสิกที่ฮอลลีวูดยอมรับ ? คำถามนี้ต้องเริ่มหาคำตอบด้วยการทำความรู้จัก Radiohead อย่างจริง ๆ จังๆ เสียก่อนมั้ง Radiohead Appreciation 101 เพลงของ Radiohead ที่ป๊อบ ๆ ฮิต ๆ อย่าง Creep, Fake Plasstic Trees, No Surprises หรือแม้กระทั่ง High and Dry ก็มีการดำเนินคอร์ดตามสูตรเพลงป๊อปปกติทั่วไป แต่ท่ามกลางชุดคอร์ดธรรมดาเหล่านั้นมีการแหกด้วยโน้ตแฟลต (b) และชาร์ป (#) แทรกอยู่ระหว่างเพลงเสมอ ทำให้การเปลี่ยนคอร์ดในบางช่วงเอื้อให้เกิดเมโลดี้ที่คล้ายเพลงจากหนังสยองขวัญ ให้ความรู้สึกคาดเดาไม่ได้และเซอร์ไพรส์กับไดนามิคที่เปลี่ยนไป ทำให้เพลงป๊อปฮิต ๆ ในยุคนั้น กลายเป็นเพลงป๊อปที่เหนือกาลเวลาและรู้สึกสดใหม่ทุกครั้งที่ได้ฟังไปโดยทันที โดยมีมือกีตาร์ที่ซัดโซโลเกรี้ยวกราด ก้มหน้าก้มตาดันสายอยู่ข้าง ๆ น้า Thom Yorke ผู้เป็นเจ้าของท่อนโซโลแระริฟฟ์ในตำนานที่ยากจะหาคนแกะตามได้แบบเป๊ะ ๆ มีซาวด์และวิธีการเล่นที่ mind blowing มาก ๆ … Continued

บทเพลงจากโลกแสนเหงาของหญิงสาวผู้แปลกแยกในหนังของ Sofia Coppola

Published

  • Writer: Montipa Virojpan

หลังจากที่ The Beguiled ภาพยนตร์พีเรียดแสนสวยงามของผู้กำกับหญิงลายเซ็นชัด Sofia Coppola ได้ออกฉายไปเมื่อปลายปีที่แล้ว หลายคนที่เพิ่งรู้จักกับเธอจากเรื่องนี้อาจเริ่มอยากหาหนังเก่า ๆ ของเธอมาดูเผื่อจะรู้จักเธอมากขึ้น และจะได้พบว่า โซเฟียคือหนึ่งในผู้กำกับที่ทำหนังถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของผู้หญิงได้เข้มข้นทั้งเนื้อหาและสัญญะ รวมถึงเธอเป็นคนฟังเพลงที่น่าสนใจที่สุดคนนึงเลย ก่อนที่ โซเฟีย คอปโปล่า จะก้าวเข้าสู่การเป็นผู้กำกับแบบทุกวันนี้ ก่อนหน้านี้เธอเป็นที่รู้จักในฐานะลูกสาวของผู้กำกับชื่อดัง Francis Ford Coppola เจ้าของผลงานอมตะเรื่อง The Godfather ทั้งสามภาค และตัวเธอเองก็ไปปรากฏตัวในหนังภาคสุดท้าย ซึ่งโดนประโคมจากสื่อต่าง ๆ นานา ว่าได้เล่นเพราะเส้นผู้กำกับบ้าง เล่นแข็งทื่อบ้าง ซึ่งภายหลังเธอก็ถอยห่างจากการเป็นนักแสดงที่เธอไม่เคยคิดอยากเป็นและหันสู่เส้นทางการเป็นผู้กำกับ Bed, Bath, and Beyond คือหนังสั้นเรื่องแรกของเธอที่เกิดขึ้นมาในปี 1996 โดยมีผู้กำกับร่วมอีกสองคน (ส่วนตากล้องในตอนนั้นก็คือ Spike Jonez ผู้กำกับดังผู้สร้างโลกของคนเหงาใน Her อดีตสามีของเธอ) น่าเสียดายที่เราหาหนังเรื่องนั้นดูไม่ได้ จนสองปีต่อมาเราก็ได้ทำความรู้จักกับเธอจริง ๆ ผ่านหนังสั้นอีกเรื่องที่ชื่อว่า Lick the Star – Heidi Cakes … Continued

‘Once’ Upon a Time นิยายรักในชีวิตจริงของ Glen Hansard กับ Markéta Irglová ที่สวยงามยิ่งกว่าในหนัง

Published

  • Writer: Geeraphat Yodnil

คุณเชื่อเรื่องเทพนิยายรักในชีวิตจริงรึเปล่า ? ตอนเด็ก ๆ อาจจะใช่ แต่เมื่อโตขึ้นก็คงไม่อีกแล้ว หลายคนอาจจะตอบแบบนี้ แล้วถ้าเราบอกว่ามันมีอยู่จริงในหนังที่คนรักเพลงต่างเทใจให้อย่าง ‘Once’ ล่ะ ชายหนุ่มกับหญิงสาวที่เจอกันอย่างบังเอิญบนเส้นทางที่เสียงเพลงและตัวโน้ตตกหล่นอยู่ พวกเขาค่อย ๆ หยิบและประกอบมันไปด้วยกัน พร้อมกับความรู้สึกดีที่ทั้งสองฝ่ายแอบเก็บไปฟูมฟักอย่างเงียบ ๆ และในชีวิตจริง Glen Hansard กับ Markéta Irglová ต่างตกหลุมรักกันจากเรื่องราวตรงนั้น      A Guy & A Girl Story ถ้าสมมติว่าตรงนี้คือฉากเปิดของเรื่อง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในตอนสุดท้าย เราอยากให้พวกคุณได้รู้จักกับที่มา (ก่อนจะรู้ที่ไป) ของพวกเขาทั้งสองก่อนอะไรทั้งสิ้น มาร์เกตา อีโกลวา (Markéta Irglová) เกิดและเติบโตที่เมืองชื่ออ่านยากอย่าง Valasske Mezirici ในสาธารณรัฐเช็กเธอลืมตาดูโลกครั้งแรกวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1988 ท่ามกลางอ้อมกอดของผู้เป็นพ่อและแม่ที่ถึงแม้จะไม่ได้เล่นดนตรี แต่ก็เกี่ยวพันกับดนตรีอย่างอ้อม ๆ โดยการที่พวกเขาทั้งคู่มักจะเปิดบ้านเพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวที่ผ่านไปผ่านมาที่นี่ ซึ่งเหล่า backpacker หลาย ๆ คนที่เจอล้วนแต่เป็นนักดนตรีไม่ก็คนที่พอจะเล่นดนตรีเป็นอยู่บ้างเสมอ จุดเริ่มต้นที่ทำให้มาร์เกตาเริ่มเล่นเครื่องดนตรีที่ทุกคนจำเธอได้ … Continued

ทุกบทเพลงนี้มีเธออยู่ รวมซาวด์แทร็กที่เรารักจากหนังของ Wong Kar-Wai

Published

  • Writer: Montipa Virojpan

อย่างที่เคยบอกไว้ใน Editor’s Talk ว่าตอนที่เรียนอยู่มหาลัยเป็นช่วงที่ดูหนังค่อนข้างเยอะ (กว่าทุกวันนี้) อันที่จริง นอกจากเหตุผลที่ชอบดูอยู่แล้วหรือเลือกวิชาโทฟิล์ม ก็จะมีเพื่อนคนนึงที่ชอบยัดเยียดหนังของผู้กำกับแปลก ๆ ผู้กำกับลายเซ็นจัด ผู้กำกับชั้นครู หรือ a-must-watch มาให้ดูอยู่เสมอ ๆ ซึ่งพอดูแล้วเราก็ชอบเกือบจะทุกเรื่อง และแน่นอนว่าหน่ึงในนั้นก็ต้องมีงานของ Wong Kar-Wai ผู้กำกับฮ่องกงผู้เข้าใจหัวอกของคนเหงาราวกับว่าเอาเรื่องของเราไปสร้างเป็นหนัง จนชื่อ ‘หว่อง’ ได้กลายเป็นไอคอนของความเปลี่ยวดาย และกลายเป็นศัพท์สแลงที่หมายความว่า ‘เหงา ๆ ซึม ๆ‘ แบบที่เห็นในชื่อเพจ ‘กระทำความหว่อง’ นั่นแหละ สำหรับคนที่ยังไม่เคยดูหนังหว่อง เราก็ขอเท้าความสั้น ๆ ว่าเขาเป็นผู้กำกับที่ชอบทำหนังเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์หรือรักที่ไม่สมหวังเสียเป็นส่วนใหญ่ มีทั้งแบบที่น่ารักชวนจิกหมอน แบบมึน ๆ ปนโรแมนติก ไปจนถึงประเภทที่ร้องไห้จนทิชชู่หมดกล่องแล้วน้ำตาก็ยังไม่หยุด แม้ว่าเขาจะใช้นักแสดงหน้าซ้ำ ๆ มาโลดแล่นในโลกเหงาของเขา แต่ทุกคนก็สามารถถ่ายทอดความเป็นตัวละครนั้น ๆ ได้เฉียบขาด รวมถึงสร้างปมในความสัมพันธ์ และแสดงออกมาได้อย่างสมจริงจนเราทึ่งอยู่บ่อย ๆ (หลิวเต๋อหัว, เลสลี่ จาง, เหลียงเฉาเหว่ย, จางม่านอวี้, หวังเฟย, ทาเคชิ คาเนชิโร่ ต่างก็แจ้งเกิดและฮอตมาก ๆ ในหนังของหว่อง) นอกเหนือไปจากเนื้อหาของหนัง … Continued

10 หนังดนตรีโคตรดี ดูกี่ทีก็โคตรเพลิน

Published

  • Writer: Wathanyu Suriyawong

ด้วยวาระที่ธีม Fungjaizine ประจำเล่มนี้ คือเรื่องภาพยนตร์ ซีรีส์ ก็เลยอยากแนะนำหนังดนตรีดูง่ายดูได้ดูเพลินให้ทุกคน หลาย ๆ เรื่อง ทั้งยังให้ความรู้และแรงบันดาลใจ เอาเป็นว่า หากยังไม่ได้ดูเรื่องไหนในลิสต์นี้ ก็อยากให้ลอง แต่ถ้ามีเรื่องไหนที่อยากแนะนำก็คอมเมนต์บอกหนังแบ่งกันดูได้นะจ๊ะ BECK จริง ๆ เรื่องนี้มาจากการ์ตูนมังงะ ส่วนตัวหนังจะมีเนื้อหาที่กระชับกว่ามาก ๆ เลยล่ะ BECK คือวงอินดี้ 5 หนุ่มที่มีส่วนผสมจากความชื่นชอบของแต่ละคน เป็นร็อกที่มีส่วนผสมของการแร๊ป ให้ลองนึกถึงวง Rage Agaist the Machine หรือ Red Hot Chili Peppers เป็นฟีลอะไรประมาณนั้น ให้ความสำคัญกับเคมีที่เข้ากันมากกว่าฝีมือ เนื้อเรื่องเราจะเห็นเส้นทางชีวิตนักดนตรี เริ่มจากตั้งวง ผ่านร้อนหนาว จนมาถึงเวทีใหญ่ระดับเฟสติวัลใหญ่ สิ่งที่เจ๋งมาก ๆ ในหนังเรื่องนี้ก็คือตอนที่ โคยูกิพระเอกของเรื่องร้องเพลงไม้ตาย ในหนังจะไม่มีเสียงร้องของพระเอกเลย แต่จะใช้วิธีสื่อผ่านอาการของตัวละครอื่น ๆ ที่ได้ฟังเสียงนั้นอยู่ ปล่อยให้เราเปิดจินตนาการเอาเอง ว่าแล้วก็ดูเลยแล้วกัน Almost Famous ย้อนกลับไปยุค … Continued

Confest ใครจะไปคิดว่าจะได้ดู Youth Brush, แร็ปเอก และ The Photo Sticker Machine ในงานเดียวกัน

Published

  • Story and photos by Montipa Virojpan

17 มีนาคม 2561 เมื่อวานเป็นอีกเสาร์ที่มีอีเวนต์ชนกันโครมคราม ซึ่งเรามันก็มีแค่ร่างเดียวเลยต้องเลือกเอาล่ะนะ งานที่เราจะพาไประเห็ดเตร็ดเตร่ในวันนี้ก็คือ Confest ที่จัดขึ้น ณ About Studio เลียบด่วนรามอินทรานั่นเองจ้า ความน่าสนใจของงานนี้คือเป็นการรวบรวมศิลปินหลากหลายแนวที่น่าติดตามตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ไปจนถึงวงที่ไม่น่าจะมาอยู่ในงานเดียวกันได้ ไว้ที่นี่หมดแล้ว มีการแบ่งเป็นสองเวทีคือ Hot Stage จะอยู่ตรงโซนกลางแจ้งด้านนอก และ Cool Stage ที่จะเป็นโกดังเล็ก ๆ บริเวณทางเข้างาน อ้อ จริง ๆ เขามีเวทีเปิดงานที่อยู่ตรง glass house ระหว่างทางเดินไปสองเวที ซึ่งนั่นก็จะเป็นพื้นที่สำหรับ Youth Brush ในเวลาบ่ายสามโมงตรง แต่ความเวรกรรมคือ นี่ตื่นมาก็ 4 โมงเย็นแล้ว (ปาร์ตี้วันศุกร์ที่ออฟฟิศหนักไปนิดนึง) กว่าจะได้สติ กว่าร่างจะพร้อม กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ รวมเวลาเดินทาง ก็ไปถึงงานตอนห้าโมงครึ่งซะแล้ว ทำให้เราพลาดโชว์พี่ดุ่ย Plasui Plasui แล้วก็ได้ดู Plern Pan Perth ทันแค่เพลงสุดท้ายเท่านั้น เสียใจมากกกก แต่นับเป็นเพลงสุดท้ายที่ช่วยเราสร่างเมาได้ดีเหลือเกิน เพลงอิเล็กทรอนิกบีต มีความล่องลอยแอมเบียนต์ … Continued

ตู้ ดิเรก ‘สาวบางโพ’ มาร่วมแร็ปใน ‘ทนต์’ เพลงล่าสุดจาก The Charapaabs

Published

ย้อนไปเมื่อกลางปี 2017 หลังจาก The Charapaabs ปล่อยเพลง สวัสดีวันจันทร์ ออกไป ทางวงก็เริ่มหาไอเดียสำหรับเพลงต่อไป ตอนนั้นลุงกิตมีไอเดียจากชีวิตจริง เป็นเรื่องของพ่อแม่เค้าที่มักบ่นเป็นประจำเวลาซื้ออาหารไปฝากว่า เคี้ยวยากบ้าง แข็งไปบ้าง กินไม่ได้บ้าง เป็นปัญหาเรื่องการกินอาหารของคนสูงวัยที่ฟันเริ่มไม่ดี ลุงกิตก็แต่งเป็นเดโม ชื่อว่า ทนต์ มา ทางวงได้ฟังก็สนใจ ก็นำมา arrange และพัฒนากันต่อ อย่างที่เคยเล่าไปบ้างตอนโปรโมทเพลงก่อน ๆ ว่าการหานักร้องสูงวัยเป็นโจทย์ที่ยาก เพราะไม่ชินกับเพลงร็อกสมัยใหม่ เราก็เคยแก้โจทย์โดยไม่ให้ร้อง เปลี่ยนเป็นพูดแทนในเพลงตรวจสุขภาพ ใช้คลิปเสียงคนแก่มา samp ในเพลง อัลไซเมอร์ หรือหานักร้องที่มีวิธีร้องในสไตล์เค้าอยู่แล้วแบบตอนเพลง เอลวิสยังอยู่ แต่เพลง ทนต์ ที่ลุงกิตแต่งมาดันมีท่อนแร็ป ซึ่งกับการหานักร้องคนแก่มาร้องเพลงแร็ปนั้นยิ่งหินขึ้นไปอีก ตอนจะอัดเพลงวงก็ต้องไปนั่งไล่ว่าในเมืองไทยมีคนแก่ที่น่าจะแร็ปได้ ร้องเพลงที่มีส่วนดนตรีเร็ว ๆ แบบนี้ได้มีใครบ้าง เราก็นึกไปหลายเบอร์มาก ทั้งเพลิน พรมแดน, เต่า เชิญยิ้ม ฯลฯ จนมาเจอคนที่คิดว่าใช่และลงตัวที่สุด ก็คือ พี่ตู้—ดิเรก อมาตยกุล ตำนานเพลงดิสโก้ ฟังก์ แร็ป ในอดีต … Continued