Music is liquid architecture;  Architecture is frozen music.” ― Johann Wolfgang von Goethe มีคนเคยบอกว่าอันที่จริงแล้วดนตรีกับสถาปัตยกรรมมีความคล้ายคลึงกันอยู่ แม้รูปแบบที่ถูกแสดงออกมาจะมีความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง อย่างดนตรี เราจะรับรู้การมีอยู่ของมันได้ก็ด้วยการฟัง ส่วนงานสถาปัตยกรรมก็เป็นสิ่งที่มองเห็นได้หรือสามารถมีปฏิสัมพันธ์ทางกายภาพได้โดยตรง ซึ่งในความแตกต่างของสองสิ่งนี้ก็มีสิ่งที่เหมือนกันอยู่ คือจุดเริ่มต้นมักจะมาจากการคิดเชิงโครงสร้าง ดนตรีจำเป็นต้องมีการคิดทำนอง เนื้อร้อง จังหวะ ส่วนงานสถาปัตยกรรมก็ต้องมีการออกแบบ การคำนวน และการเลือกใช้วัสดุ ก่อนที่จะออกมาเป็นงานที่สมบูรณ์อย่างที่เราเห็นหรือได้ฟังกัน หรือถ้าให้มองลึกไปกว่านั้น ดนตรีและสถาปัตยกรรมกลับมีความเชื่อมโยงกันอย่างไม่น่าเชื่อ ลวดลาย เฉดสี หรือแสงเงา เทียบได้กับ mood and tone หรือมิติของดนตรีที่บรรเลงออกมา และใช้สื่อสารในสิ่งเดียวกันได้ อย่างอาคารที่ตกแต่งออกมาแบบ industrial loft ให้ความรู้สึกดิบ แข็งกร้าว เปิดเผยตรงไปตรงมา เหมือนกับดนตรีพังก์ที่สื่อสารแบบไม่ซับซ้อน เรียบง่าย เน้นความกระชับและชัดเจน ทั้งการเรียบเรียงดนตรีและเนื้อร้อง แล้วเราเคยลองคิดเล่น ๆ ไหมว่าสถาปัตยกรรมอาจจะมีเสียงของมันเอง แล้วจะเป็นยังไงถ้าเราสัมผัสตัวตนของสถาปัตยกรรมนั้นได้ด้วย ‘การฟัง’ ไม่ใช่แค่การดู ซึ่งในความคิดเล่น ๆ … Continued