Pre-internet เด็กวัยรุ่นยุคก่อนเราเขาฟังเพลงกันยังไง

  • Writer: Peerapong Kaewthae
  • Illustrator: Thanaporn Sookthavorn

หลายคนคงจำไม่ได้แล้วว่าชีวิตประจำวันก่อนที่จะมีอินเทอร์เน็ตมันเป็นยังไง เพราะปัจจุบันมันช่างสะดวกสบายซะจนเราสามารถหาทุกอย่างได้บนหน้าจอ แม้จะมีกระแสย้อนรำลึกถึงยุค 90s ที่เรามักจะนึกถึงความรุ่มรวยวัฒนธรรมที่สื่อออกมาจนเราคิดว่าถ้าย้อนไปอยู่ในยุคนั้นได้ก็คงจะดีนะ แต่เด็กยุคนี้อาจจะไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วคนสมัยก่อนกว่าจะได้ฟังเพลงของศิลปินที่ชอบมันยากลำบากขนาดไหน รักแรกผ่านวิทยุ สมัยนี้อยากฟังเพลงอะไรก็เข้า YouTube ใส่ชื่อเพลงพร้อมชื่อนักร้องลงไป ไม่กี่อึดใจก็ได้ฟังเพลงนั้นแบบเต็มอิ่ม จะฟังกี่รอบก็ได้ แต่เด็กยุค 90s ที่แท้จริงต้องหมุนหน้าปัดวิทยุหาเพลงที่ชอบเอา ต้องรอว่าเมื่อไหร่ดีเจจะครึ้มอกครึ้มใจเปิดเพลงที่เราชอบให้นะ ช้ำใจกว่าถ้าเปิดมาแล้วเพลงที่เราชอบเลยท่อนฮุคไปแล้ว กว่าจะได้ฟังอีกทีก็ต้องรอชั่วโมงต่อไป ใครบ้านมีโทรศัพท์ก็สามารถโทรไปขอเพลง เดี๋ยวก็คงได้ฟัง บางคนต้องวิ่งไปหยอดตู้โทรศัพท์สาธารณะเพื่อขอเพลง กว่าจะวิ่งกลับมาถึงบ้านบางทีเพลงจบแล้วก็มี อดฟังซะงั้น คนที่ฟังวิทยุทุกวันก็ไม่แปลกที่จะตกหลุมรักดีเจคลื่นที่เราชอบ เพราะมักเคลิ้มไปกับเสียงที่มีเสน่ห์กับเพลงรักที่โดนเปิดกรอกหูทุกวัน บางคนก็ตามกรี๊ดดีเจเหมือนเป็นศิลปินคนหนึ่ง แต่พอแอบไปดักเจอหน้าสถานีดันเจอเคสไม่ตรงปก แบบเสียงกับหน้าไม่ไปด้วยกัน เรียกว่าอกหักครั้งแรกในชีวิตได้เลย เชื่อว่าวัยรุ่นตอนกลางทั้งหลายน่าจะจำคลื่น 95.5 FMX ได้แน่นอน ดีเจพี่จูนกับดีเจพี่โจอี้ คนก็กระหน่ำโทรกันเข้าไปขอเพลงกันจนสายไหม้ โทรติดทีดีใจเหมือนถูกหวย แล้วยุคนั้นไม่ใช่ว่าทุกบ้านจะมีโทรศัพท์นะจ๊ะ ก็ต้องใช้วิธีส่งโปสการ์ดหรือจดหมายเข้าไปขอเพลงกับดีเจเจ้าป้า แห่ง 88.5 คลื่น Z แทน แล้วมานั่งลุ้นหน้าวิทยุว่าเจ้าป้าจะอ่านจดหมายของเรามั้ย ถ้าเจ้าป้าอ่านจดหมายใคร วันรุ่งขึ้นนี่ขิงได้ทั้งซอยเพราะชื่อได้ออกวิทยุ ยิ่งคนที่ชอบและอยากติดตามเพลงสากลนี่ยิ่งยาก ถึงจะมีนิตยสารอย่าง Music Express, POP หรือ Forwordmag … Continued