Technicolor อัลบั้มเต็มชุดที่ 4 ของ Greasy Cafe ถูกปล่อยออกมาได้ประมาณปีครึ่งแล้ว แต่มาจนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่าทุกเพลงในนั้นยังมีความล้ำอยู่ และยิ่งฟังบ่อยขึ้นก็พบว่าแต่ละเพลงมีรายละเอียดที่น่าสนใจที่แตกต่างกัน ไม่ต่างไปจากการได้ดูภาพยนตร์แนวสัจนิยมมหัศจรรย์อันเต็มไปด้วยสีสันแปลกตาและน่าตื่นเต้นในทุก ๆ ฉาก นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้พูดคุยกับ เล็ก—อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร ถึงที่มาที่ไปของอัลบั้มนี้โดยละเอียด รวมถึงมุมมองในการทำงานของเขาตลอดระยะเวลากว่า 20 ปีที่ผ่านมา ตอนที่ทำ Techinicolor ตั้งใจจะให้ดนตรีในอัลบั้มมีความเป็น timeless รึเปล่า เราว่าแต่ละอัลบั้มที่ทำ เราไม่ได้ตั้งใจว่ามันจะเป็นอะไรเท่าไหร่ เพียงแต่ในช่วงขณะที่ทำเรารู้สึกอะไรมากกว่า โดยเฉพาะอย่างอัลบั้ม 4 มันอาจจะชัดเจนมั้ง เพราะมันค่อนข้างกระโดดมาจากสามอัลบั้มที่ผ่านมา ด้วยซาวด์อะไรต่าง ๆ มันเกิดจากการที่ปกติเราขึ้นโครงเพลงด้วยกีตาร์หรือเคาะเปียโน แล้วเครื่องดนตรีแบบนี้มันไม่พาเราไปไหน เราเอาเรื่องในใจออกมาไม่ได้เท่าไหร่ เราเลยรู้สึกว่า เอ๊ะ หรือเราจะลองเครื่องดนตรีอย่างอื่นที่เราไม่เคยใช้ เราไม่ค่อยคุ้นชินกับมัน เพราะฉะนั้นตอนจับแล้วมันจะเกิดเป็นอะไรบางอย่างที่เราไม่รู้มาก่อน อย่างอันนี้กดมาแล้วเจอว่าคอร์ดนี้เพราะดี หรือขึ้นด้วยเปียโนไฟฟ้าพวก Nord มันก็ให้ซาวด์อีกแบบนึง หรือการที่เราทดลองใช้พวกซินธ์ มันเหมือน เฮ้ย มันเป็นซาวด์แปลก ๆ ที่มันสามารถเอาความในใจของเราออกมาได้แทนที่จะเป็นพวกกีตาร์หรือเปียโนแบบเดิม เป็นการลองใช้ซินธิไซเซอร์ครั้งแรกในชีวิตเลยหรือเปล่า ใช่เลย (FJZ: มีใครช่วยสอนเล่นไหม) ไม่มีเลยฮะ … Continued