โฟล์กพรรณนาสวยงามกับดนตรีไซคีที่รุนแรง ลงตัวกันอยู่ในเพลงของ Flowerpeaple
- Writer: Peerapong Kaewthae
ในกระแสธารของดนตรีโฟล์กที่เข้าถึงใจวัยรุ่นยุคนี้ เต็มไปด้วยวงมีฝีมือมากมายที่ใช้กีตาร์โปร่งในการสื่อสารกับแฟนเพลงอย่างเข้าใจ แต่น้อยคนจะเขียนเนื้อหาที่บอกเล่าพรรณนาได้งดงามกินใจ หรือซ้อนทับเรื่องราวของตัวเองลงไปได้พอดีกับช่วงชีวิตของเราจริง ๆ ทำให้เมื่อเราตกหลุมรักวงไหนไปแล้วก็จะติดตามเรื่องราวจากพวกเขาต่อไปนาน ๆ ยิ่งในยุคที่ใครก็ทำเพลงโฟล์กได้ มีวงเพียงหยิบมือเท่านั้นที่มีเอกลักษณ์น่าจดจำผ่านดนตรีที่แตกต่างกว่าใคร หนึ่งในนั้นคือ Flowerpeaple
พวกเขาคือโฟล์กสามชิ้นจากรั้วศิลปากรที่หลงไหลในดนตรียุค 60 และหยิบกลิ่นอายของสไตล์ร็อกเก่า ๆ แบบต่าง ๆ มาผสมความไซคีเดลิก และคร่ำครวญอารมณ์ความรู้สึกต่าง ๆ ในแบบกวี กลายเป็นไซคีโฟล์กที่หวาบหวามน่าฟังทั้งส่วนของดนตรี และปล่อยใจไปกับความหมายอันละเอียดละออ เปรียบเปรยได้น่ารักคมคาย พวกเขาปล่อยอัลบั้มที่สองอย่าง Away From the City ที่พูดถึงเมืองใหญ่อันน่ากลัวแและแห้งผาก กับเหตุผลล้านแปดที่คน ๆ หนึ่งเลือกจะหนีออกมา เลยอยากเขียนถึงสี่เพลงที่ชอบที่สุด
ฉลามพิฆาต
เมื่อมนุษย์น่ากลัวกว่าฉลาม และมีแค่พวกเขาที่รู้ถึงความจริงข้อนี้ มันถูกถ่ายทอดผ่านเสียงกีตาร์แหบ ๆ และจังหวะกลองช้า ๆ มีคลื่นเสียงลึกลับเสียดสีกันไปมาในหูเรา สลับจังหวะในท่อนฮุกให้ตื่นเต้นขึ้น โดยเฉพาะฮุกสองและสามที่ใช้เสียงกีตาร์กรีดแทงเราอย่างงดงาม ท่ามกลางเสียงกลองอันน่าอึดอัดสับสน บรรเลงด้วยเสียง lo-fi อื้ออึงสร้างอารมณ์หน่วง ๆ แปลก ๆ
Harlem Dreamin’
อินโทรมาถึงก็ฟาดด้วยกีตาร์สนุก ๆ กลายเป็นเซิฟร็อกที่หอมหวานชวนโยกย้ายร่างกายตาม จังหวะกลองโดนใจ ไลน์กีตาร์ที่สะดิ้งซะเหลือเกิน เชื่อมความโอลดี้ลงไปในโน๊ตทุกตัวได้น่าฟังมาก แน่นอนว่าไม่ทิ้งลายไซคีแน่นอน ช่วงท้าย ๆ เพลงที่จัดเต็มโซโล่ด้วยซาวด์ยั่วยวนพาเราล่องลอยไปกับรีเวิร์บน่าตื่นเต้น แล้วก็ขยี้กีตาร์เพื่อดึงกลับเข้าจังหวะสนุก ๆ อีกครั้ง ก่อนที่จะขบเราเบา ๆ ด้วยซาว์หลอน ๆ ในตอนจบ
ฝากบทเพลงสุดท้าย
พาเราดำดิ่งไปกับเสียงกีตาร์ย้อนยุคของบลูส์ร็อกเข้ม ๆ ที่บรรเลงด้วยจิตวิญญาณ สารภาพหมดสิ้นทั้งหัวใจว่าเพลงนี้แต่งมาให้เธอ ต่อให้เธอไม่ร้องไห้แต่คนฟังก็ท้อใจเหมือนกัน ยิ่งท่อนโซโล่ที่เค้นทุกคอร์ดของกีตาร์ออกมาได้หวานหยดย้อยมาก ๆ ขึ้นลงอย่างเร้าอารมณ์
Moon with Stars
เค้นอารมณ์กันอีกเพลงด้วยร็อกเท่ ๆ ที่เสียงกีตาร์เหมือนรถไฟเหาะ ฉุดอารมณ์เราพุ่งขึ้นพุ่งลงไปตามเสียงตัวโน๊ตที่อัดอั้นใจ ก่อนจะขยี้เอาความรู้สึกทั้งหมดที่มีออกมา ฉีกกระชากร่างกายด้วยซาวด์กรีดร้องอันดุดัน กีตาร์แผดเสียงสุดสายมีกลองคอยเร่งเร้าให้ไปถึงจุดสุดท้ายในตอนจบ
แม้จะบอกว่าตัวเองเป็นโฟล์ก แต่ความหลงใหลในดนตรีเก่า ๆ ของพวกเขาถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างหมดจดจริง ๆ แถมยังใส่ความน่าสนใจลงไปในเพลงตัวเองด้วยซาวด์อันดาดเดือนของไซคีได้น่าฟัง เสียดายที่เขาไม่ได้เอาเพลงทั้งหมดมาลง ฟังใจ ต้องไปตามฟังเพลงที่เหลือต่อบนช่องทางอื่นแทน แต่ Flowerpeaple ก็เป็นอีกวงที่น่าสนใจมาก ติดใจนิดหน่อยที่บางเพลงอัดมาแบบ lo-fi มาก จนเหมือนซาวด์ในเพลงมันแบนไปด้วย ถ้าอัดดี ๆ อาจจะโดนดนตรีของพวกเขาท่วมหูตายไปเลย หากชอบเพลงของ Flowerpeaple ก็ไปฟังต่อได้ ที่นี่ เลยจ้า
Genevieve เชื่อมดนตรีต่างขั้วเร็กเกกับไซคีให้ลงตัวได้น่าฟังใน ‘soar to the moon‘
คุยกับ บ้านข้าง ๆ T-047 ถึงความมหัศจรรย์ของความธรรมดาผ่านดนตรีโฟล์ก
