ถ้าถามถึงงานอดิเรกหรือความสนใจที่รองจากดนตรี ภาพยนตร์ก็คงจะได้ตำแหน่งนั้น เราค้นพบว่าตัวเองชอบดูหนังตั้งแต่เด็ก ๆ เพราะพ่อกับแม่ชอบซื้อวิดิโอมานั่งดูด้วยกัน จนตอนอยู่มหาลัยเราเลือกเรียนวิชาฟิล์มเพราะเราชอบไปโรงหนังพอ ๆ กับการไปคอนเสิร์ต แล้วได้พบว่าทั้งสองศาสตร์นี้มีความเชื่อมโยงกันอยู่เนือง ๆ พออาจารย์เอาหนังเก่า ๆ มาเปิด มันจะมีองค์ประกอบที่ recall อะไรบางอย่างในอดีตให้กลับมาแจ่มชัด หลายครั้งเหมือนกัน เพลงในหนังที่เราได้ดูตอนเด็ก ๆ ก็กลายมาเป็นเพลงโปรดหรือเพลงที่จำได้จนตอนโต และมันก็ส่งผลอย่างมากในการทำงานของเรา ที่แม้แต่บทความของ Fungjaizine เองก็นำเสนอเรื่องเพลงในหนังและซีรีส์อยู่เสมอ เพราะหนังหลายเรื่องก็เป็นคลังเพลงชั้นดีที่ทำให้เราไปตามฟังต่อและได้รู้จักกับวงโปรดในอนาคต แม้แต่เรื่องราวชีวิตของศิลปินในตำนานหลายคนก็ถูกนำมาเล่าใหม่ในรูปแบบของหนัง ให้เราได้เห็นตัวตนของเขาเคลื่อนไหวผ่านฟิล์มจากการตีความของผู้กำกับแต่ละคน หลายคนก็หลายเวอร์ชัน ซึ่งนั่นก็ไม่ต่างอะไรจากการที่เราจินตนาการช่วงเวลาที่พวกเขาเคยมีชีวิตอยู่ที่ย่อมไม่เหมือนกัน แต่แค่ได้ลองนึกตามก็น่าสนุก นี่แหละ สิ่งที่เราคลั่งไคล้ในภาพยนตร์ที่เมื่อมาประกอบกับดนตรีแล้วมันทำให้เสน่ห์ของทั้งสองศาสตร์ยิ่งน่าหลงใหลแบบทวีคูณ