DOGWHINE วงดนตรีวัยรุ่นวัยใจ ที่ผสมคาแรคเตอร์อันชัดเจนจากความพลุ่งพล่านในสิ่งที่รัก
- Writer: Donratcharat Phromsoonthornsakul
- Visual Designer: Rada Muksikarat
คุยกับ แคน, แบงค์, เฟิส, ปั้นและต๊อด ห้าหนุ่มวัยรุ่นแห่งยุคจาก DOGWHINE (ด็อกไวน์) วงดนตรีที่พลุ่งพล่านไปด้วยเรื่องราวที่สั่งสมจากประสบการณ์และเหตุการณ์ที่ต้องพบเจอจากสังคม กลั่นกรองออกมาเป็นบทเพลงที่อดยิ้มมุมปากตามความมันที่พวกเขาฝากไว้ไม่ได้ ทำความรู้จักพวกเขาให้มากขึ้น จะได้ตกหลุมรักไปด้วยกัน
จาก Dog of God สู่ life is shuffle/surrealist
แคน: เหมือนอัลบั้มที่แล้ว Dog of God เป็นอะไรที่ fresh มาก ๆ ทุกคนดูมีความพุ่งพล่าน และกระหายการทำเพลงจัด ๆ (หัวเราะ) การทำงานที่เกิดขึ้นในอัลบั้มที่แล้วจะเกิดขึ้นจากการแจมเสียส่วนใหญ่ ตัวบทบาทของเพลงก็จะทำหน้าที่พูดถึงสังคมที่วนรอบตัวเราเป็นกิจวัตรเสียส่วนใหญ่ แต่พอมาในอัลบั้มชุดนี้ life is shuffle/surrealist เรามีความประณีตขึ้น แต่ยังคงคาแรคเตอร์เดิม ตัวบทบาทความหมายเพลงที่เล่าแบบกึ่ง ๆ เรื่องแต่ง การทำงานที่หนักขึ้นและด้วยระยะเวลาที่โตขึ้นทำให้การทำงานของวงขับเคลื่อนไปในทิศทางเดียวกัน ในอนาคตคงได้ฟังผลงานที่ดีที่มีผลมาจากการทำงานหนักของพวกเราครับ
แบงค์: EP ที่แล้วอย่างที่แคนบอกเลย คือเราก็ต้องการจะนำเสนออะไรที่มันเป็นตัวพวกเราออกมา เหมือนพอมารวมกันแล้ว แต่ละคนเลยแบบปล่อยของกันเต็มที่ ซึ่งตัวผมก็ชอบ EP แรกมาก ๆ ครับ ส่วนอัลบั้มเต็มที่จะออกต่อไป ผมว่าเหมือนเราโตขึ้นอีกขั้น ใส่ใจเรื่องรายละเอียดต่าง ๆ มากขึ้น คงความเป็นเราเหมือนเดิมครับ แค่ละเอียดมากกว่าเดิมตามประสบการณ์มั้ง (หัวเราะ)
เฟิส: ทุกคนดูเป็นตัวเองกันมาก ๆ ในการสร้างผลงงานนึงออกมา พอมารวมร่างกันแล้ว ก็เป็นอะไรที่ผมไม่เคยเจอมาก่อน และทุก ๆ คนก็เติบโตและทำมันละเอียดมากขึ้นไปอีก ด้วยความคิด อายุ ปรัชญาการดำเนินชีวิต การเล่นดนตรีของแต่ละคนที่เติบโตขึ้นไปพร้อมกัน ก็นำมาสร้างเป็นผลงาน เป็น EP นึง มารวมร่างเล่าเรื่องไปในทิศทางเดียวกันกับในสิ่งที่ต้องการนำเสนอครับ
ต๊อด: EP ที่ผ่านมาพวกเราเหมือนได้ทดลองอะไรหลาย ๆ อย่าง ในมุมมองหรือแนวทางของตัวเองกัน ได้ปล่อยพลังกันอย่างเต็มที่ ซึ่งพอมารวมกันก็เกิดเป็น EP แรกขึ้น ต่อมาในอัลบั้มนี้พวกเราก็คงยังเป็นตัวของตัวของตัวเองอยู่ แต่มีดโครงที่ชัดเจนขึ้น เติบโตขึ้น ตัวเพลงเริ่มมีconceptที่ชัดเจนมากขั้น ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยครับ (หัวเราะ)
Track by Track
Masquerade ball – Bronze horse
แคน: จริง ๆ เพลงนี้ถูกแต่งขึ้นเมื่อ2-3 ปีที่แล้วเช่นกัน พร้อม ๆ กับ Leader เลย ใช้เล่นสดมาตั้งแต่โชว์แรก ๆ ในตัว concept เพลงตอนนั้นผมเอามาจากงาน photo ของผมที่เคยทำเมื่อปี 2016 (imatation of hierarchy) จริง ๆ เรื่องราวในตัวเพลงมันกดทับเราในทุก ๆ วันอยู่แล้ว มันถูกซ่อนในทุกอณูระยะห่างชนชั้นจริง ๆ แล้วแต่คนจะตีความ
แบงค์: ถ้าเป็นกลองผมก็พยายามให้มันออกไปทางเเจ๊สนิด ๆ ครับ ซึ่งจริง ๆ แล้วผมก็เล่นไม่เป็นหรอก (หัวเราะ) คืออยากให้มันดูสุขุมหน่อยครับ คือแจ๊สสำหรับผมมันแบบฟีลลิ่งบวกกับกฏเกณฑ์อะไรบางอย่าง มันดูสุขุมดีบอกไม่ถูก แล้วพอไปหักด้วยท่อนบริดจ์ที่กีตาร์ดุ ๆ แล้วมันก็ดูมีมิติขึ้นไปอีกเยอะเลย ผมแค่คิดว่าทำยังไงก็ได้ให้มันรู้สึกใหม่ ไม่เลี่ยน แล้วก็ดูเข้ากับความหมายเพลงที่จะสื่อ
ต๊อด: ส่วนผมก็คงจะมีความแจ๊สให้ไปในทิศทางเดียวกับแคน แต่ก็แทรกดนตรีร็อคดุ ๆ แบบที่ชอบเข้าไปด้วย ทำให้เพลงดูมีอะไรมากขึ้น ซึ่งก็แปลกใหม่ดี แบบให้เดาทางยากหน่อย (หัวเราะ) รวม ๆ แล้วก็เข้ากันดีครับ
FJZ: มิวสิกวิดีโอล่ะ เล่าถึงอะไร
แคน: ตัว music video ถูกตีความจากผู้กำกับอีกที อู๋ ธรรมรัตน์ กิตติวัฒโนคุณ เขาตีความการเวียนว่ายตายเกิดและการพบเจอกับ loop เดิม ๆ การกลับชาติมาเจอปัญหาเดิม ๆ ที่เป็นรากฐานปัญหาที่แท้จริงโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ โดยการเล่าเรื่องแบบ หนังเก่า หรือ ภาพยนตร์ในยุคหนังเงียบ แต่หยอกล้อด้วยความกึ่งทันสมัยของชุด, พร็อบ และ art direction
“วงการศิลปะในประเทศไทย” ในมุมมองของ DOGWHINE
แคน: ปัญหาหลัก ๆ ของวงการศิลปะ(ในความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ) ผมว่าหลัก ๆ มาจากความเหลื่อมล้ำและการลดทอน คุณค่างานศิลปะที่มาจากสภาพสังคมแบบไม่รู้ตัว และการไม่ได้ใส่ใจปัญหาของรัฐในการผลักดันศิลปะหรือศิลปินเข้าสู่ตลาดศิลปะโลก จึงทำให้อุตสาหกรรมศิลปะย่ำอยู่กับที่
ส่วนตัวถ้าจะแก้ไขในเบื้องต้น ก็อาจจะสนับสนุนเงินทุนเพื่อศิลปินโดยเฉพาะ สนับสนุนทุนให้ศิลปินทำงานในพื้นที่อิสระ และเพิ่มพื้นที่การแสดงงานสำหรับศิลปิน เพิ่มพื้นที่สื่อ รวมไปถึงการวางรากฐานในสถานบันสอนศิลปะ เพราะบางองค์กรบางสถานศึกษายังคงโบราณอยู่ ในแง่ของทัศนคติ (ขำ) การลดค่างานศิลปะโดยการตัดสินเป็นคะแนนจากความรู้สึกส่วนตัวนี่ก็ควรเลิกได้แล้วฮะ
แบงค์: ใช่ครับ เห็นด้วยกับแคน
ต๊อด: แคนน่าจะเล่าหมดแล้วล่ะ (หัวเราะ)
FJZ: คิดว่าจริง ๆ ซีนนี้มันยังไปได้ไกลอีกไหมถ้าได้รับการสนับสนุนจากรัฐอย่างจริงจัง
แคน: คิดว่าสิ่งที่รัฐสามารถสนับสนุนได้อย่างสุด ๆ จริง ๆ คือการมี Avenue หรือ Live House เพื่อเพิ่มพื้นที่ให้กับศิลปิน และเพิ่มพื้นที่สื่อ แต่ผมไม่ได้อยากรู้สึกอยากแบ่งซีนแบ่งอะไรมากเพราะสุดท้ายแล้วศิลปินก็คือศิลปินการอุ้มชูหรือดูแคลนจากรัฐก็ควรได้รับเช่นกันหมายถึงถ้าถามเรื่องการสนับสนุนจากรัฐนะครับ ส่วนตัวรัฐไทยไม่ค่อยสนับสนุนดนตรีอยู่แล้วเป็นมาทุกสมัย อย่างมากที่สุดคือกรมวัฒนธรรมในรัฐบาลประชาชนสมัยก่อน ๆ ที่สนับสนุนหนังหรืองานศิลปะ การเซ็นเซอร์งานจากภาครัฐและอิสระมีมากกว่า พอมายุคเผด็จการทหาร เราเริ่มรู้สึกว่าชิ้นงานถูกบีบบังคับไปในทางเดียวกันมากขึ้น รวมถึงสภาพทางสังคมด้วย ชิ้นงานสร้างสรรค์ที่ตีแผ่สังคมจัด ๆ อาจโดนเซ็นเซอร์หรืออะไรที่มันตอบสนอง mass communication อาจจะมาเยอะขึ้นเพราะ มันตอบสนองทั้ง กลุ่มคนและ budget มากกว่า สุดท้ายแล้วที่มันเฉพาะกลุ่มหรืองานศิลปะทางการเมือง อาจจะถูกบดบังไป ถ้าซีนมันจะไปไกลขึ้นผมว่าต้องผลิกโฉมเศรษฐกิจใหม่ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่จากรัฐบาลหัวขโมยนี้แน่นอน ถ้าเศรษฐกิจดีการเมืองดีคนกินอิ่มนอนหลับ คนก็พร้อมที่จะหาอะไรใหม่ ๆ ฟัง เฉกเช่นเพลงในซีนดนตรีนอกกระแสได้ครับ
แบงค์: นั่นแหละฮะ เห็นด้วย
ต๊อด: คิดว่าซีนดนตรีบ้านเรามีวงเก่ง ๆ คนเก่ง ๆ เยอะ ซึ่งมันดีจริง ๆ นะ แต่บางวงก็ไม่รู้ว่าอยุ่ที่ไหน ติดตามได้ที่ไหน เรารู้สึกเสียดายโอกาสตรงนั้นมาก ๆ คือถ้าได้รับการสนับสนุนถ้าถูกจุดเราคิดว่าคงดีกับวงการดนตรีมาก ๆ เราก็ไม่รู้หรอกว่ามันมีกลไกอะไรบ้างที่ยังไม่ทำหรือไม่ได้ แต่อยากให้ทำจริง ๆ ฮะ
ปั้น : การแก้ไขปัญหานี้ผมมองว่ามันเปราะบางและซับซ้อนมาก ถ้ามองในมุมของตัวเองคงอาจจะเพราะดื้อรั้นจึงทำให้คนเข้าไม่ถึงและไม่ได้รับใช้ผู้คน อีกมุมหนึ่ง คนก็ถูกกดทับจากชนชั้นนำ คนส่วนมากในประเทศจึงมีเงินเดือนเฉลี่ยแค่ 13,000 บาท เมื่อมาหักลบกับค่าครองชีพแล้ว ใครจะเสพศิลปะที่ไม่ได้ประโลมใจ ย่อยง่าย ๆ ในแต่ละวันล่ะ ใครจะมานั่งคิดมากเว่อวัง ทั้ง ๆ ที่วัน ๆ ก็ไม่รู้จะมีกินรึเปล่า ฉะนั้นคนแก้ไขคงเป็นผมไม่ได้ล่ะมั้ง ผมไม่ฉลาดพอ
สปอยล์อนาคตจาก DOGWHINE
แคน: มาแน่นอนครับ ถ้าตอนนี้ตื่นเต้นที่รอ ตอนฟังจะเพิ่มความตื่นเต้นไปอีกครับ (หัวเราะ)
แบงค์: ผมรู้สึกว่ามันสนุกกว่าเดิมมาก ๆ นะ การทำอัลบั้มนี้ ก็พยายามเพิ่มเติมอะไรที่ไม่น่าเบื่อในพาร์ทของผมนะ เฟี้ยวชัวร์ (หัวเราะ)
เฟิส: มันส์ครับ ผมยังตื่นเต้นเลยครับ ตื่นแบบโคตรเต้น
ต๊อด: เราว่าสนุกและเท่แน่นอน ตื่นเต้น ๆๆๆๆๆ
แคน: อยากบอกว่าเราต้องต่อสู้กับสภาพสังคมแบบนี้ไปอีกนานครับ พวกเราก็พร้อมเป็นตัวเลือกในการฟังเพลงของพวกพี่ ๆ น้อง ๆ เพื่อน ๆ เพื่อยกระดับความสนุกสนานหรือเวลาว่างและหาอะไรใหม่ ๆ ฟัง และซีนดนตรีนอกกระแสยังมีวงอีกเยอะมาก ๆ ที่ดีและพร้อมจะเป็นเพื่อนกับคนฟังเพลงในเวลาว่าง ๆ เช่นกันครับ ฝากช่วยเหลือซีนดนตรีนอกกระแส และวงที่คุณรักนะครับ
แบงค์: สู้ครับทุกคน
เฟิส: ลุยคับทุกคน
ต๊อด: นาทีนี้ต้องสู้ครับทุกคน
ปั้น: ทะลุแก๊ซ!
__
