มโนเอาเองว่าหลาย ๆ คนคงมีเพลงหรือศิลปินที่ชอบ ที่ไม่ว่าเราจะจัด playlist ในโทรศัพท์ใหม่อีกกี่ครั้ง อีเพลง ๆ เนี้ยมันจะยังอยู่ใน playlist ใหม่ของเราเสมอ แปลกที่เราเองไม่ได้ถึงกับเป็นแฟนเพลงที่รู้จักศิลปินเจ้าของเพลงนั้น ๆ ไปซะทุกเพลง ไม่ได้ตามรอคอยว่าจะออกเพลงใหม่เมื่อไหร่ (แต่พอไปเจอว่าออกเพลงใหม่ก็แอบตื่นเต้นเบา ๆ) ไม่ได้ฟังปุ๊บรู้เลยว่าเป็นเพลงของคนนี้ วงนี้ จำไม่ได้ทุกเพลงหรอก แต่พอได้ข่าวว่าเค้าจะมีคอนเสิร์ตมาจัดที่บ้านเราก็ตื่นเต้นมาก ๆ เลยนะ ประหลาดและย้อนแยงดีไหมล่ะ? อืมมมม เชื่อว่าทุกคนมีศิลปินที่เราเป็นแฟน (แบบกึ่งทางการ) แบบนี้อยู่หลายวง/คนแน่ ๆ

เกริ่นมาซะยาว จะบอกว่าความสัมพันธ์ของผมกับ Lucy Rose ในฐานะแฟนเพลง ก็เป็นประมาณนั้นแหละ (ออกตัวไว้ก่อนเพราะไปยืนดูน้องเค้าทั้งโชว์แต่รู้จักอยู่แค่ไม่กี่เพลง) ซึ่งถ้าคุณผู้อ่าน (โอ้ ทางการฉิบ) คาดหวังว่าจะได้รู้ว่าน้องเค้าเล่นเพลงอะไรบ้าง เรียงลำดับยังไง ก็คงต้องขออำภัย เพราะความเป็นแฟนพันธุ์ทางของกระผมนี่แล

เอาน่ะ เริ่มเลยละกัน ตอนรู้ว่า Medium Rare นำเข้า Lucy Rose มาโชว์ที่บ้านเราก็เหมือนเป็นฟางเส้นสุดท้าย ตอนตะวันบ่ายคล้อยลงมา นายสั่งให้ลงมือฆ่า เด็กต… ขะ ขอโทษครับ ฟีลมา อะต่อ คือรู้ปุ๊บก็ทำให้ตัดสินใจได้เลยว่าจะเท Neon Lights ที่สิงคโปร์ละ เพราะจน… อันดับแรกที่ต้องชมทางผู้จัดเลยก็คือ ทำราคาตั๋วมาได้ดีมาก ๆ มิตรภาพสุด ๆ ถึงวันงานตั้งใจว่าจะไปดูตั้งแต่วงแรก แต่งานดันเลทซะนี่ ด้วยความที่ไม่รู้ว่า Youth Brush จะขึ้นเมื่อไหร่ เลยแกร่วอยู่ข้างนอกจนเค้าเล่นเสร็จไปแล้วซะงั้น (ขอโทษครับดุ่ย) อะ ไม่เป็นไร แว้บเข้าไปดู Stoondio ซะหน่อย สารภาพว่าไม่เคยดูมาก่อนเลย พึ่งเคยดูครั้งแรก รู้สึกได้ว่าวงตั้งใจเล่นมาก ๆ แต่แอบเห็นว่าเวทีมีความเล็กและแคบมาก ๆ วงยืนกันข้างบนเวทีไม่พอ ต้องมีล้นออกมานอกเวที รวมไปถึงจอด้านหลังที่เปิดวิดีโอวนลูปเดิม ๆ ซ้ำอยู่ตลอดเวลา ไม่นับ PA ที่เหมือนว่าจะใช้ของสถานที่ซึ่งดูจะเหมาะกับเพลงในสายที่เน้นเบสหนัก ๆ เลยทำให้เสียอรรถรสไปเยอะ ดูเกือบจบก็ออกมาด้านนอก เอาจริง ๆ ตอนนั้นมันสี่ทุ่มกว่า ๆ แล้ว ดึกมาก ๆ เกือบถอดใจที่จะกลับบ้านก่อนไปหลายรอบ แต่แล้วก็เลยตามเลยจนไม่ได้เข้าไปดู Phum ตามระเบียบ (ขอโทษอีกทีครับ)

กลับเข้า Live RCA ไปอีกครั้ง โอ้โหคนแน่นชะมัด ถึงกับงงเลยว่าคนมาจากไหนดึกดื่นป่านนี้ทำไมยังไม่หลับไม่นอนกัน อะ ว่าแล้ว Lucy Rose ก็ขึ้นเพลงแรกมา คนเฮกันลั่น ส่วนเราก็งงไปสิจ๊ะ (เพลงไรอะแก) พอเห็นน้องเริ่มเล่นก็แอบงงและผิดหวังเล็กน้อย เพราะเข้าใจมาตลอดว่าจะมาแบบ full band เพราะวงก่อนหน้าคือ Stoondio ก็เล่นแบบ full band แต่ก็เอาเถอะ ต้องยอมรับเลยว่าถึงจะคนเดียวก็เอาอยู่จริง ๆ ชมจากใจเลยว่าเป็นคนที่ร้องเพลงเพราะมาก ๆ แถมเล่นกีตาร์โปร่งคนเดียวได้มี dynamic ดีสุด ๆ อื้อหือ น้องเอาอยู่ นึกภาพตามนะว่าผู้หญิงคนเดียวยืนร้องเพลงอยู่กับกีตาร์โปร่ง ไม่มี backing track ใด ๆ เปิดคลอทั้งสิ้น แต่เล่นออกมาได้มีความหนัก-เบา เล่นไปสามสี่เพลงนี่แหละ ไม่ชัวร์ ก็เป็นเพลง Middle of the Bed (เย้ รู้จักชื่อเพลงแล้วโว้ย) คนดูกรี๊ดกร๊าดและร้องตามกันอย่างสนุกสนาน คือน้องเป็นกันเองกับคนดูมาก ๆ มีการชมคนดูบ้านเราด้วยนะ ว่าตั้งใจดูกันสุด ๆ มีถามคนดูว่าอยากฟังเพลงอะไร คนดูก็ตะโกนบอกกันสนุกสนาน จนมาถึงช่วงท้าย ๆ น้องก็สัญญากับแฟน ๆ บ้านเราว่าน้องจิกลับมาแน่ค่ะ แต่รอบหน้าน้องจะพาวงมาด้วย ไอ่เราก็คิดในใจมาให้จริงเท้อออออออ อยากดู!!! มาถึงช่วงท้ายน้องเล่นเพลง Our Eyes ซึ่งดูมวลอารมณ์คนดูตอนนั้นถ้าเพลงนี้เป็น full set นี่คงแด๊นซ์กันยับเลยดีเดียว ต่อมาด้วยเพลงโปรดส่วนตัวสองเพลงสุดท้ายคือ Shiver แล้วจบด้วย Red Face ไม่มี encore เพราะน้องบอกไม่ใช่สไตล์น้อง จบโชว์กันไปสังเกตคนดูโดยรวมแล้วประทับใจนะ อบอุ่น และใกล้ชิดเป็นกันเอง งานโดยรวมก็ไม่ได้แย่ไปซะทีเดียวด้วยความที่เป็นงานเล็ก ๆ ที่ดูแล้วไม่น่าจะมีสปอนเซอร์ ก็เข้าใจผู้จัดได้แหละว่าคงไม่ได้ลงทุนกับเรื่อง lighting และ sound system ใด ๆ (จริง ๆ ถ้าได้ PA ดี ๆ น่าจะออกมาดีกว่านี้อีกเยอะ) ก็เป็นกำลังใจให้ผู้จัดให้งานต่อไปครับ ขอวงแจ่ม ๆ และทำราคาดี ๆ แบบนี้อีกนะจ๊ะ เชียร์!

• Twitter
• Line