27 ตุลาคม 2559 การมาหัวหินครั้งนี้จะทำให้การมาหัวหินครั้งต่อ ๆ ไปของมนต์ทิพาไม่เหมือนเดิม เปล่า ทะเลหัวหินไม่ได้สวยน้อยลง ไม่ได้มีนักท่องเที่ยวนิสัยแย่เพิ่มขึ้น อาหารทะเลยังสดอร่อย และแน่นอน รถในเมืองหัวหินยังติดเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อหัวหินเปลี่ยนไป เป็นเพราะเราได้ค้นพบสถานที่แห่งหนึ่ง ขอย้อนกลับไปช่วงที่วางแผนจะลาพักร้อนมาที่นี่ เราไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เอนจอยอะไรเป็นพิเศษ เพราะตอนเด็ก ๆ ก็มาหัวหินอย่างบ่อย หนนี้เลยแค่อยากไปชาร์จพลังที่ลดไปเกือบครึ่งหลอดตลอดทั้งปีให้กลับมาลุยกับสิ่งที่ต้องเจอในชีวิตประจำวันกันต่อ ดังนั้นแผนที่วางไว้สำหรับทริปนี้ก็คือ กิน นอน นอน แล้วก็นอน (เล่นน้ำทะเล ถ่ายรูปวิวสวย ๆ น่ะมันเอาท์ไปแล้ว คนจริงมันต้องได้กินให้พุงแตกและได้นอนอย่างเพียงพอ!) ซึ่งพอมาคิดดูอีกที… ได้มาทะเลกับแม่ทั้งทีก็อยากจะไปเปิดหูเปิดตาซักหน่อย เพราะไหน ๆ เราเองก็ไม่ได้มาหัวหินนานแล้ว ส่วนแม่เอง ถ้ามาหัวหินทีก็จะเป็นการทำงานที่ไม่ได้ไปสถานที่ท่องเที่ยวอื่นเท่าไหร่หรอก เลยขอพับแผนการนอนไว้ก่อน แล้วเปลี่ยนใจมาเปิดเว็บไซต์กินเที่ยวคู่บุญอย่าง BK Magazine เพื่อดูว่าที่หัวหินช่วงนี้มีอะไรน่าสนใจบ้าง จากการเลื่อนสายตาอย่างรวดเร็วก็พบกับที่ที่โคตรน่าไปในย่อหน้าสุดท้าย (ไม่รู้ว่าแม่อยากไปหรือเปล่าแต่เราจะต้องไปให้ได้) เมื่อวันลาพักร้อนมาถึงวันแรก เราใช้เวลาเดินทางไปถึงหัวหินตอนค่ำเลยไม่ได้แวะเที่ยวมากนัก พอวันรุ่งขึ้นหลังจากที่กินอาหารจากที่พักเรียบร้อยแล้ว ก็รอให้ฝนซาลงในช่วงบ่ายถึงจะได้ออกไปไหน เราตัดสินใจไม่เอากล้องตัวใหญ่ไปด้วยเพราะคิดว่าฟ้าครึ้มแบบนี้ถ่ายฟิล์มออกมายังไงก็ไม่สวย เราตั้งใจขับรถไปตามหาสถานที่แห่งนั้นโดยเลี้ยวเขาไปในซอยแคบ ๆ ข้างวังไกลกังวลอันร่มรื่น แต่เชื่อไหมว่าบรรยากาศช่างซบเซาอย่างน่าประหลาด อาจจะด้วยความอึมครึมของท้องฟ้าในตอนนั้น แต่พอแม่เอ่ยปากเหมือนกันกับที่เราคิดทั้งที่เราไม่ได้พูดออกไปก็อดนึกสงสัยไม่ได้ว่าคนหัวหินละแวกนั้นจะรู้สึกเหมือนกับพวกเราหรือเปล่า บทสนทนาประสาแม่ลูกอันยาวเหยียดก่อนหน้านี้ก็กลายเป็นความเงียบไปพักนึง แต่มารู้ตัวอีกที เราก็ขับมาถึงถนนใกล้ชายหาดที่เป็นที่ตั้งของเกสต์เฮาส์ที่ชื่อ Hua … Continued