Win Nimman เราจะไม่เหงาอีกต่อไปถ้าได้ฟัง ‘Miss Lonely Heart’
- Writer: Montipa Virojpan
หนึ่งในเหตุผลที่เราชอบวาดรูปเพราะตอนเด็ก ๆ เคยได้ดูการ์ตูนเรื่อง ‘Penny Crayon’ เกี่ยวกับเด็กหญิงที่ชอบวาดรูป และมีสีเทียนวิเศษที่ทำให้รูปที่เธอวาดมีชีวิตขึ้นมา ไม่ก็กลายเป็นของที่ใช้ได้จริง ๆ ซึ่งความทรงจำนั้นกลับมาอีกครั้งในมิวสิกวิดิโอของ Win Nimman ในเพลงที่ชื่อ Miss Lonely Heart กับความอบอุ่นหัวใจที่อยากกดดูกดฟังไปเรื่อย ๆ
Win Nimman หรือ วิน นิมมานวรวุฒิ คือนักร้องนักแต่งเพลงที่เราอาจจะยังไม่เคยได้ยินชื่อของเขาที่ไหน แต่เพลงที่เขาเพิ่งปล่อยมานี้น่าจะทำให้ใครหลายคนเริ่มติดตามเขา
Miss Lonely Heart เป็นหญิงสาวที่อยู่ในโลกของเขามานาน เขาเชื่อว่าเธอไม่ใช่แค่จินตนาการเลยอยากให้เธอได้มีชีวิตจริง ๆ ในเพลงร็อกแอนด์โรลจังหวะเนิบนาบโรแมนติกในสไตล์ของเขา แถมยังได้ผู้กำกับไฟแรง สอง SONGPICJO ที่ช่วยตีความให้เธอมีชีวิตจริง ๆ ในภาพเคลื่อนไหว เป็นหญิงสาวสดใสแต่หัวใจแสนเหงาในวิดิโอนี้ ซึ่งก่อนหน้าก็มีการปล่อยทีเซอร์ออกมาเป็นเหมือนโปสเตอร์หนังยุค 70s กับสีและอาร์ตเวิร์กสีพาสเทลที่ให้ความรู้สึกไซคีเดลิก ชวนฝัน ลายเส้นน่ารักน่าติดตาม ซึ่งผลลัพธ์ในท้ายที่สุดของมันก็ไม่น่าผิดหวังเลยแม้แต่น้อย
ลูลู่ หญิงสาวหน้ายิ้มที่ชวนให้เรานึกถึงสาวฝรั่งเศสสุดว้าวุ่นอย่าง ‘Amelie’ (อาจจะเป็นเพราะทรงผมและคาแร็กเตอร์สุดโดดเด่นของเธอมั้ง) เธอมีความสามารถพิเศษที่สามารถวาดอะไรก็ตามให้กลายเป็นจริงได้แต่เธอเลือกที่จะไม่ใช้พรสวรรค์ข้อนั้นเท่าไหร่ แต่วันนี้เป็นวันพิเศษ และเธอจะขอใช้มันในวันเกิดของเธอเอง
ในวิดิโอสองใช้คำว่า ‘I can draw things that come to life.’ ทำให้เราตีความเนื้อเรื่องกับเนื้อร้องรวม ๆ ได้ว่า ‘ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้ใช้ชีวิตเลย วันนี้ฉันขอให้ตัวเองวันนึงละกันนะ’ หลังจากที่เธอวาดเค้กวันเกิดเป็นรูปหน้าตัวเอง เธอก็ได้พบกับ วิน ในฐานะเพื่อนใหม่ที่พาเธอออกไปพบแง่งามของเมืองใหญ่เมืองนี้ ได้พบกับความสุขจากเสียงดนตรี ได้ว้าวุ่นกับพ่อหนุ่มที่จะมาขโมยหัวใจ (และเงินของเธอกับเพื่อน ๆ) ก่อนจะใช้พลังพิเศษจัดการกับเขา แล้วกลับมาหาความสุขที่รายรอบไปด้วยเพื่อน ๆ อีกครั้ง
อาจจะคิดไปเอง แต่การที่เซ็ตติ้งทั้งหมดอยู่ในเมืองแมนฮัตตัน (ที่ที่สองเรียนและทำงานอยู่ ณ ตอนนี้) มันเข้าแก็ปกับความเหงาพอดิบพอดี นิวยอร์กเป็นเมืองใหญ่ โลกที่นี่หมุนเร็วเพราะมีผู้คนมากมาย แสงสี รถรา และเรื่องราวเกิดขึ้นเต็มไปหมด การที่สองเป็นคนจากต่างที่แล้วต้องมาอยู่ท่ามกลางบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกแปลกแยก ถึงแม้จะมีเพื่อนใหม่ที่นี่แต่มันน่าจะมีสักวันนึงแหละที่ลึก ๆ จะเกิดความโดดเดี่ยว
เราไม่รู้ด้วยว่าสิ่งที่ลูลู่วาดแล้วจะเป็นจริงนั่นรวมถึงบรรดาเพื่อนใหม่ของเธอด้วยไหม เมื่อวันเกิดของเธอพ้นผ่านไปแล้วทุกอย่างจะกลับคืนสู่ปกติหรือเปล่า เมื่อมีแต่เธอกับสมุดวาดรูปที่เธอตั้งใจจะไม่ใช้มัน ถึงวันนั้นเธอจะหายเหงาไหม
แต่อย่างน้อยถ้าลูลู่ได้ฟังเพลงของวิน เธอก็คงจะใช้เพลงนี้เป็นเพื่อนคลายเหงาได้เหมือนที่เรารู้สึกนะ
